gelukkig zijn we in wat rustiger vaarwater beland... wel zo prettig
af en toe elkaar weten wat bij de ander leeft is niet verkeerd, als het maar geen gesleep wordt en het liefst dat er iets uit geleerd en meegenomen wordt.
de tijd zal het leren..

wat mij wel tegen gaat staan is het steeds weer terughalen van dingen die zijn geweest
ik weet dat mn therapeut wil zoeken naar een oplossing voor mijn lichamelijke ongemakken en is me steeds aan het polsen hoe ik in het leven sta en wat ik er mee doe.
maar het blijft aanvoelen als een vorm van kritiek, alsof ze niet helemaal geloofd dt ik niet leef met mn beperkingen, maar me er wel bewust van ben
maar al dat gewroed brengen bij mij weer zoveel vervelende herinneringen boven..... en dat wil ik niet meer, ik ben klaar met het verleden en kijk enkel nog maar vooruit
al de HSP gevoelens die ik heb maken mij het rustig en onbekommerd leven toch al lastig genoeg
en ja, ik ben ook iemand die wil zoeken en oplossen..... maar wel in en voor de toekomst!
al met al bedenk ik me nu dat dit blog schrijven me meer voldoening geeft dan ik gister had gedacht... toch maar ff volhouden :)