terug op het spoor

Terug op het spoor, mijn spoor wel te verstaan.
Al kost dat nog wel de nodige moeite.

 Ik hou er wel van, lekker buiten mijn comfort zone experimenteren of het wel of niet bij me past en of ik er mee verder wil.
Misschien toch iets mee wil doen maar dan meer bij mij passend en mij niet laat leiden door de ander.
Het koste even tijd en inzicht maar uiteindelijk, door schade en schande denk ik nu dat ik ben waar ik weer zijn wil.

Vorig jaar, of was het al eerder?  nam ik een grote stap buiten mijn comfort zone door buddie/aanspreekpunt van mijn buurvrouw te worden.
Ik was me heel bewust van mijn keuze en kon een beetje inschatten wat me te wachten stond.
Maar dat was niet het enige...
Het leven gaat namelijk gewoon door met alle voors en tegens en ik ben iemand die altijd verder wil... nieuwe dingen doen of oude dingen nieuw leven inblazen, hopend dat het nu beter uitpakt.
Dus, ik melde me weer aan bij datingssites!
Want ja, zeg nou eerlijk, een goeie relatie is nooit weg natuurlijk en met Alicia op dit moment in het verre Australië leek het mij een geschikt moment.
Maar die moeite had ik me kunnen besparen, laat mij maar lekker gaan, zonder bemoeienissen van een ander.
Alleen al die vraag; 'wat heb jij gedaan vandaag?'
Wat gaat een ander dat aan!!
En ik weer met mijn toch al wankele gevoel van nuttig zijn in de maatschappij met de feiten op de neus gedrukt. Nee dank je...
Direct na de afmeldingen bij de verschillende sites, begint m'n buuf...
Oeiiii, ophouden nu dacht ik bij mezelf, maar dat kan ik haar natuurlijk niet zo op die manier zeggen.
Dit moet subtiel en tjeee, dat kan ik ook! haha

Uiteraard komen alle niet gewenste acties samen in een tijd waar je van het ene naar het andere wordt gesleurd... ouders, ziekenhuis, huisarts, dierenarts, buufje 1, buufje 2.

Achteraf zou ik het niet anders willen, vooral nu blijkt dat ik alles prima kan handelen, ondanks dat ik soms dacht dat ik gillend gek zou worden!

Ik was even op een zijspoor, maar nu weer terug op mijn eigen goede spoor, waar uiteraard nog vele zijsporen op te vinden zijn en die ik ook nog wel eens zal nemen, bewust of onbewust...

Voor nu weer even de rust pakken, genieten van de bende hier en wachten op de thuiskomst van kindlief... toch stiekum wel een heel lekker gevoel!