In al die jaren dat ik in de bijstand zit is dit de eerste keer dat ik zonder duidelijke reden, behalve die van haar dat ze wil weten hoe het gaat, een gesprek heb gehad met mijn consulente.
Dat is toch best wel bijzonder vind ik...
Zij is de 5e consulente die mij hoort te begeleiden en de 1e die daar ook werkelijk wat mee doet.
Vorig jaar begon het al met een kennismakingsgesprek, misschien wel na een vraag van mij, dat weet ik niet meer. Maar ik moest op gesprek komen.
Geen probleem, leuk uitje om de honden op het gemeentehuis te trainen met draaideur enzo ;)
Een prettig gesprek met een belofte om het later in het jaar nog eens te herhalen...
Prima, eerst zien dan geloven.. dat dan weer wel...
De uitnodiging bleef uit, maar dat bleek achteraf met een goede reden.
Wel trok ik zelf weer aan de bel omdat de GBTL wederom zat te klieren en ik er iets aan wil doen om geklier het komende jaar te voorkomen..
Hier kwam dus de afspraak uit, ditmaal bij mij thuis... ze wilde weten hoe ik woonde, leefde.
Prima hoor... ik heb niets te verbergen.
Dus daar zat ze gister bij me op de bank.
Een gezellig gesprek over van alles en nog wat, het stappenplan ondertekend en een dikke veer in mn reet omdat ik zo goed bezig ben haha... pups opvoeden enzo ;)
Alleen mijn sociale kant zou beter kunnen.. ahum... dus heb ik een afspraak bij een sociale groep die zorgt dat je meer beweegt en je wat meer onder de mensen komt... laagdrempelig en gratis en Pepsi mag mee.. anders kom ik niet.
Bewegen doe ik samen met haar en niet ook nog eens tussendoor... ik had al last met 2 honden, de 1 trainen en de ander daarna nog eens uitlaten en dan was Ayla nog een makkie met lopen.
Dus als dit wat wordt is het sowieso ook een leuke training voor Peps.
We gaan het in het nieuwe jaar allemaal meemaken
En leuk detail... ze komt zelf ook!
Hoe betrokken kun je zijn!
Ze bestaan echt nog wel, mensen die meedenken en zich daar ook echt wat bij voorstellen en in praktijk willen zien.
Eerder was ik een nummer, een stil nummer... ik hoefde geen aandacht ik moest me maar redden en zelf alles oplossen en tot die keer dat ze van de ene op de andere dag mijn uitkering korten omdat kindlief 21 was geworden was dat prima.
Maar ik ben van mening dat de gemeente nog wel een soort van zorgplicht heeft tegenover zijn burgers zodat ze niet door hun toedoen in de problemen komen.
Dus misschien is deze consulente wel iets te betrokken, de tijd zal het leren... de eerdere versies kwamen duidelijk iets tekort.
Voorlopig voel ik me weer iemand... of dat prettig is gaan we nog ontdekken haha
Al die jaren onder de radar leven maakt ook een leven en ook dat vind/vond ik prima.
Wie weet wat de groep me straks nog brengt!
| bron foto; google |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten