maar nu is na Menno ook Nela uit de opleiding gehaald en om hetzelfde probleem, beiden zijn onbetrouwbaar aan de riem, ze kunnen uitvallen naar andere honden, katten oid..
van Menno wist ik dit en ik heb dat in zijn jeugd niet kunnen omdraaien... ik was een heel eind, maar gaf ik hem het vertrouwen was het meteen weer mis, voor mij was het bij hem dus geen verrassing dat hij niet als geleidehond aan het werk zou
maar met Nela was het een heel ander verhaal...
ja, het was een ware diva, maar uitvallen naar andere honden nee, en al helemaal niet zo dat het niet te corrigeren was!
aan de kennis van de trainer ligt het niet, aan mijn opvoeding.. naar mijn weten... ook niet... maar wat wel??
ik vind het zelf wel een uitdaging om daar achter te komen en dan kom je niet alleen uit op bepaalde genen die vast en zeker in deze 3 aanwezig zijn en het gedrag verklaren, maar ook aan de manier van aanpakken...
van Menno had ik geleerd dat hem op de 'normale' manier corrigeren als hij aanviel, niet werkte.
dwz. hij valt uit, je corrigeert via de riem, dat helpt niet hij gaat door en dan corrigeer je eens flink op de riem. dan had ik hem weer naast me, maar de eerst volgende keer dat hij uitviel was hij veel feller en sneller!!
dit hield ik niet lang vol! ik moest dus iets totaal anders verzinnen
doordat ik een slecht willend lijf heb, dat weinig kracht heeft en zeker weinig als het bij herhaling gebruikt moet worden heb ik mij al met paardrijden ( heel lang geleden) aangeleerd om vanuit de rust en met logisch handelen problemen op te lossen.
Menno was sterk en vlug en heel erg gefixeerd op anderen (honden,katten,mensen) een echte uitdaging dus :)
als ik met hem ging lopen deed ik dat heel bewust, ik zocht mijn rust en liep op plekken waar ik niemand verwachte, langs het fietspad is het erg rustig, overdag door de wijken en ik liep echt.. niet stilstaan om te snuffelen.. alleen maar lopen. tot we weer thuis waren.
op die manier leerde hij op mij te letten tijdens het lopen...
dit breide ik uit, paste mijn tijden aan zodat we wel anderen zagen, als hij dan weer een focus opzocht hield ik mijn hand ervoor zodat hij recht vooruit bleef kijken en dit beloonde ik...
tot dit zonder hand kon... hij bleef strak vooruit kijken als we iemand tegen kwamen
eindelijk kon ik redelijk normaal lopen, maar aangelijnd vlak langs een andere hond bleef lastig.
ik ging stilstaan, wachtte tot ik weer aandacht had en liet hem naast komen.
in het begin ging dit stap voor stap, maar het resultaat was wel dat ik hem steeds makkelijker langs anderen kon krijgen...
helaas voor onze combinatie moest ik hem toen inleveren bij Desudo... tja, het enige nadeel van het opvoeden van een pup in opleiding!!
maar deze methode zat er bij mij nog goed in en na Menno kwam Nela al snel!
haar heb ik dus al veel eerder op deze manier getraind, met goed resultaat, want ik heb geen enkele herinnering aan een Nela die uitvalt aan de riem!!
maar nu ik weet hoe goed dit werkt... nu ken ik ook meteen het grote nadeel van deze methode als je het niet voor jezelf doet!
eenmaal bij Desudo komt er een heel andere Nela tevoorschijn... die er bij mij wel was (zie haar verhalen) maar niet in die mate dat het problemen zou geven
in mijn beleving heb ik een goed te trainen hond in geleverd...
nou kunnen we van een school niet verwachten dat ze urenlang met een hond bezig gaan, terwijl je eigenlijk zeker bent dat dit bij een (blinde) volgende baas weer terugkomt... dus ik sta zeker achter het besluit om haar uit de opleiding te halen
maar nu heb ik Oda ook nog, met diezelfde genen en diezelfde aandacht voor bewegende levende wezens...
maar nu zag ik viavia een video met een BAT training...
dit lijkt enigszins wel op wat ik bij Menno heb toegepast... met dat verschil dat ik wel altijd mijn doel wil bereiken en niet steeds weg ga van de uitdaging..
en eigenlijk leren we dit ook al als een pup het vertikt om 'af' te gaan... je zegt het 1 keer en wacht dan net zolang tot hij 'af' gaat... hij mag intussen niets anders gaan doen natuurlijk en moet het commando al wel kennen...
dit heb ik met Desudo besproken, ook met mijn verhaal over de opvoeding van Menno en Nela
met deze kennis kan het met Oda nog wel eens een stuk makkelijker worden als ze op school komt...
ik ga in elk geval de uitdaging aan!
inmiddels zijn we een paar maanden later
de BAT methode heb ik een paar keer gedaan, en ja, het werkt, maar op langere termijn koste het veel te veel tijd. ik verwacht veel sneller resultaat! en gehoorzaamheid!
voor mij is een combinatie het beste... de rust bij het corrigeren is het belangrijkste. nou is Oda heel anders als Nela, Oda duikt meteen in elkaar bij een correctie om direct daarna weer door te gaan met focussen... het gaat meestal om een vogel, kat, andere hond... maar langzaam maar zeker komt er wat rust in bij haar.
van Menno wist ik dit en ik heb dat in zijn jeugd niet kunnen omdraaien... ik was een heel eind, maar gaf ik hem het vertrouwen was het meteen weer mis, voor mij was het bij hem dus geen verrassing dat hij niet als geleidehond aan het werk zou
maar met Nela was het een heel ander verhaal...
ja, het was een ware diva, maar uitvallen naar andere honden nee, en al helemaal niet zo dat het niet te corrigeren was!
aan de kennis van de trainer ligt het niet, aan mijn opvoeding.. naar mijn weten... ook niet... maar wat wel??
ik vind het zelf wel een uitdaging om daar achter te komen en dan kom je niet alleen uit op bepaalde genen die vast en zeker in deze 3 aanwezig zijn en het gedrag verklaren, maar ook aan de manier van aanpakken...
van Menno had ik geleerd dat hem op de 'normale' manier corrigeren als hij aanviel, niet werkte.
dwz. hij valt uit, je corrigeert via de riem, dat helpt niet hij gaat door en dan corrigeer je eens flink op de riem. dan had ik hem weer naast me, maar de eerst volgende keer dat hij uitviel was hij veel feller en sneller!!
dit hield ik niet lang vol! ik moest dus iets totaal anders verzinnen
doordat ik een slecht willend lijf heb, dat weinig kracht heeft en zeker weinig als het bij herhaling gebruikt moet worden heb ik mij al met paardrijden ( heel lang geleden) aangeleerd om vanuit de rust en met logisch handelen problemen op te lossen.
Menno was sterk en vlug en heel erg gefixeerd op anderen (honden,katten,mensen) een echte uitdaging dus :)
als ik met hem ging lopen deed ik dat heel bewust, ik zocht mijn rust en liep op plekken waar ik niemand verwachte, langs het fietspad is het erg rustig, overdag door de wijken en ik liep echt.. niet stilstaan om te snuffelen.. alleen maar lopen. tot we weer thuis waren.
op die manier leerde hij op mij te letten tijdens het lopen...
dit breide ik uit, paste mijn tijden aan zodat we wel anderen zagen, als hij dan weer een focus opzocht hield ik mijn hand ervoor zodat hij recht vooruit bleef kijken en dit beloonde ik...
tot dit zonder hand kon... hij bleef strak vooruit kijken als we iemand tegen kwamen
eindelijk kon ik redelijk normaal lopen, maar aangelijnd vlak langs een andere hond bleef lastig.
ik ging stilstaan, wachtte tot ik weer aandacht had en liet hem naast komen.
in het begin ging dit stap voor stap, maar het resultaat was wel dat ik hem steeds makkelijker langs anderen kon krijgen...
helaas voor onze combinatie moest ik hem toen inleveren bij Desudo... tja, het enige nadeel van het opvoeden van een pup in opleiding!!
maar deze methode zat er bij mij nog goed in en na Menno kwam Nela al snel!
haar heb ik dus al veel eerder op deze manier getraind, met goed resultaat, want ik heb geen enkele herinnering aan een Nela die uitvalt aan de riem!!
maar nu ik weet hoe goed dit werkt... nu ken ik ook meteen het grote nadeel van deze methode als je het niet voor jezelf doet!
eenmaal bij Desudo komt er een heel andere Nela tevoorschijn... die er bij mij wel was (zie haar verhalen) maar niet in die mate dat het problemen zou geven
in mijn beleving heb ik een goed te trainen hond in geleverd...
nou kunnen we van een school niet verwachten dat ze urenlang met een hond bezig gaan, terwijl je eigenlijk zeker bent dat dit bij een (blinde) volgende baas weer terugkomt... dus ik sta zeker achter het besluit om haar uit de opleiding te halen
maar nu heb ik Oda ook nog, met diezelfde genen en diezelfde aandacht voor bewegende levende wezens...
maar nu zag ik viavia een video met een BAT training...
dit lijkt enigszins wel op wat ik bij Menno heb toegepast... met dat verschil dat ik wel altijd mijn doel wil bereiken en niet steeds weg ga van de uitdaging..
en eigenlijk leren we dit ook al als een pup het vertikt om 'af' te gaan... je zegt het 1 keer en wacht dan net zolang tot hij 'af' gaat... hij mag intussen niets anders gaan doen natuurlijk en moet het commando al wel kennen...
dit heb ik met Desudo besproken, ook met mijn verhaal over de opvoeding van Menno en Nela
met deze kennis kan het met Oda nog wel eens een stuk makkelijker worden als ze op school komt...
ik ga in elk geval de uitdaging aan!
inmiddels zijn we een paar maanden later
de BAT methode heb ik een paar keer gedaan, en ja, het werkt, maar op langere termijn koste het veel te veel tijd. ik verwacht veel sneller resultaat! en gehoorzaamheid!
voor mij is een combinatie het beste... de rust bij het corrigeren is het belangrijkste. nou is Oda heel anders als Nela, Oda duikt meteen in elkaar bij een correctie om direct daarna weer door te gaan met focussen... het gaat meestal om een vogel, kat, andere hond... maar langzaam maar zeker komt er wat rust in bij haar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten