#essure horror stap 1

Stap 1 is gezet... de afspraak met de huisarts.
Hij is tenslotte degene die mij door moet verwijzen naar de gynaecoloog.
Omdat ik me al langere tijd nog moeier voel als normaal wil ik ook dat er bloed onderzocht wordt... Je weet het tenslotte maar nooit.
Niet dat ik denk dat er iets is te vinden, maar ik wil zekerheid... ik ben er nu toch.
Nu is deze arts nieuw, hij gaat mijn huisarts tzt vervangen en loopt al wel enkele dagen per week mee in de praktijk.
Eerder was ik al bij hem om benauwdheid klachten, ik moest gewoon weer aan de astma medicatie.
Een duidelijk ziektebeeld met maar 1 oplossing...'
Nu kon ik dus mooi kijken hoe hij omgaat met mijn chronische klachten, vage klachten die mijn leven sterk beïnvloeden.
Met mijn eigen huisarts kwam ik daar nl. niet veel verder mee, een duidelijk geval van tunnelvisie... is mijn mening...
Altijd werd het weer op de fibromyalgie geschoven en dus, stress, piekeren...
En dan kom ik dus vandaag met vermoeidheidsklachten, hoe vaag wil je het hebben.
Met een... hoe moet ik dat nu omschrijven... alles behalve geïnteresseerd gezicht luisterde hij.
'hoezo ben je moe dan?'  'Ik ben bekaf als ik maar een half uurtje met de honden heb gelopen'
zijn gezicht zegt poehé...
'Ik kan normaal maar een half uurtje lopen, maar nu ben ik bekaf', zeg ik ter verduidelijking..
'ohhh, echt?' straalt zijn gezicht uit.
'werk je? wat doe je voor werk?'
'ik ben afgekeurd voor werk dokter'.... heeft hij zich wel ingelezen? vraag ik me af...
'wat doe je dan de hele dag?'
pfffft, nee hè, beginnen we dáár weer mee!! hij had beter bij het UWV kunnen gaan werken! grrrrrr
Ik begin al te verlangen naar mijn oude huisarts die mij ook niet begreep, maar in elk geval wist met wie hij te maken had....
'Ik loop met mijn honden, lees op de computer en schrijf'.
'schrijf je voor je werk?'
'nee, ik verdien er niets mee. Ik heb ook totaal geen inspiratie'. behalve met het bloggen... de inspiratie wordt me dagelijks in mijn schoot geworpen, denk ik er achter aan.
'slaap je goed?'
'nee, ik slaap slecht'.
'waarom?'
'geen idee'.
Hij kijkt op zijn computer, 'fibromyalgie'
'pieker je veel? je klinkt wat mat'.
'nee, ik pieker niet, dat heb ik jaren geleden al afgeleerd'.
Hij kijkt me aan of hij dat echt moet geloven.
Ik voel um al aankomen en denk er het mijne van
'wat noem je slecht slapen dan?'
'rond 2 uur wakker liggen en niet meer kunnen slapen bijvoorbeeld.'  grrrr...
Kan hij zelf ook nog iets bedenken?
'Maar het slechte slapen kan ook voor mijn andere probleem komen, de essure, hebt u daar al van gehoort?'
Gelukkig, dat had hij, eindelijk een pluspunt!
Gauw op dat onderwerp verder gaan dan maar.
Ik roep meteen maar dat ik niet voor de vage klachten kom, die heb ik tenslotte al 20 jaar, maar wel omdat ik wil weten hoe die veertjes in mijn lichaam zitten en uiteraard hoop ik dat de klachten die na het plaatsen en de andere sterilisaties even teruggefloten worden. In mijn geval zou dat voelen of ik even gezond zou zijn!
Maar hij geloofde er niet in...
De pijn in mijn buik, steken in mijn lies, ja, ze horen bij de sterilisatie, maar ik wil weten dokter... weten of die sooi door mijn onderlijf zweeft.
De arts die ze geplaatst heeft, heeft er niet voor geleerd om ze eruit te halen en de ander heeft hij verhit. Twee kwaaien!  Die hadden niet gedaan mogen worden. Met mijn CVS hadden ze niet eens geplaatst mogen worden...
'Dit gaan we doen, zegt hij, bloedonderzoek op verschillende problemen en vitaminen en daarna kom je terug op spreekuur'.
'Pardon?  geen verwijzing naar de gynaecoloog?'
'Nee, die krijg je dan volgende week als we weten hoe de bloedtest is gegaan'.
'Dat heeft toch niets met de essure te maken?'
'Zo kan alle info meteen mee'
Oké, daar heeft hij een punt... maar reken maar niet dat ik zonder verwijzing weg ga volgende week... grrrr.

Met een papier in mijn handen, een wattenhoofd, moe van alle gedoe loop ik de spreekkamer uit en weet even niet meer wat ik moet... gelukkig zit daar de assistente die me verteld wat ik met dat papier moet en oja, de afspraak voor volgende week meteen maar gemaakt....
pfffffft....
Bloed geprikt en onthaasten, hoofd leegmaken, vooral die watten wegwerken...

In het tegenover liggende centrum gezellig geklept met een kennis, samen rondje centrum gedaan even opladen.
Boodschappen doen, alles lukt en eindelijk op naar huis... in een dikke regenbui, gelukkig was ik met de auto...
En dan ben je thuis en bedenkt meteen alles alweer wat je vergeten bent.... vooral dat ene wat je altijd vergeet, namelijk dat je alles vergeet!!
Ik heb een wattenkop en ben zo vergeetachtig als een lekke zeef!
Zo, dat is nu gezegd!
Nu niet vergeten om het de huisarts te zeggen, de volgende keer.... misschien moet ik de volgende keer maar een mail sturen voor ik ga... dan staat alles op schrift en kan ik niets vergeten.
Met mijn wattenkop ben ik ook niet zo adrem als ik zou willen zijn,
Op dit moment luister ik een liedje met de tekst 'with my head under water'  ja, zoiets ja... zo hoor ik en zo voel ik me....

volgende week het vervolg op dit vervolg...