Tisjeboyjay in gesprek met Tim Douwsma

 

Holy sjit...
Ik had al zo'n vermoeden dat dit een hele mooie uitzending zou worden, maar ik had niet verwacht dat dit gesprek zoveel herkenning zou geven...

Absurd!
Ik heb Jay natuurlijk in Nunspeet al ontmoet en voelde toen al dat hij meer was dan alleen maar een bijzondere jongen met een hele mooie positieve vibe.
Zijn knuffel aan mij gaf mij kracht, het voelde alsof we even 1 waren, mijn gevoel zei dat ik dat maar 1 keer eerder mee had gemaakt en dat was met Heico, de man die mij echt liefde heeft gegeven en waar ik mijn liefde aan kwijt kon.
Maar mijn hersenen zeiden dat dit niet zo'n liefde was, ik bedoel... Jay is net zo oud als kindlief hè...

Door alles wat afgelopen zomer gebeurt is, weet ik dat hij en zijn spirits of misschien beter gezegd, dat via hem mijn spirits, mij de kracht hebben gegeven om met al die ellende afgelopen zomer om te gaan.
Ik heb die ellende nl gewoon laten komen en laten gaan zoals het ging, wel met een beetje mijn eigen sausje erover van mijzelf verklaren, mijzelf verdedigen. Maar wat mij voornamelijk opviel was dat ik de woede al heel snel een plek kon geven en die achter me kon laten.
Alles stond in het afwachten en oplossen, verder gaan.
Dáár had ik alle kracht voor nodig die ik krijgen kon en heb gekregen...
Ik snap nu ook waarom ik naar Jay zijn show moest, want ik ga nooit naar zulke dingen, zelfs niet voor Jay, sorry Jay... er zijn gewoon té veel mensen...
Maar nu moest ik en ik ga maar niet vertellen hoeveel tegenslag ik alsnog had haha... goede plaatsen met een hulphond en dan mijn geklungel om die te bestellen... Maar tegelijk ook die drang om er wel te komen!
En dat ik moest was waarschijnlijk omdat ik niet meer om kracht durfde te vragen... normaal gesproken doe ik dat onder de douche, wanneer ik open sta en het stromende water mij alles geeft wat ik nodig heb.
Als ik om kracht vroeg, onbewust vroeg, had ik die ook altijd nodig op korte termijn... dat mijn simpele brein dat daardoor niet meer durfde te vragen dwong mijn spirits om een andere weg te zoeken, want ja... ze weten het altijd beter en eerder wat ik nodig heb.
Ik ben ze dus ook heel dankbaar voor deze weg die ze mij hebben laten gaan...🙏

Wat in het gesprek van Jay en Tim ook herkenbaar was, was de uitspraak over jezelf (niet)mogen zijn...
dat had ik als kind al, misschien wel onbewust hoor, maar ja, als open kind, want dat ik open ben is echt niet later pas gekomen, voelde ik dat natuurlijk wel aan.
Praat niet zo hard, je hebt zulke grote handen, zulke grote voeten, je bent met een bobbel op je neus geboren, je had had meteen al een cyste in je keel, moest geopereerd worden, je bent dik, er was altijd wat, ik weet niets positiefs over je te vertellen.
Later bij mijn  ex... lach eens een keer, wees vrolijk, kijk niet zo saggerijnig (die kreeg ik mn hele leven al te horen) Logisch dat hij mijn ex is hè... Ik mocht gewoon niet mijzelf zijn!  
Ik had echt alles wat ik wilde, een geweldig leven op de boerderij met mijn kind en onze dieren, maar ja.... ook die man...
Ik kon niemand vertellen waarom ik weg wilde, het was een heel sterk onderbuik gevoel, maar door de jaren heen viel alles een beetje op zn plek, realistisch gezien... maar jij Jay, hebt mij de echte waarheid verteld...

Ik mocht niet mijzelf zijn... Voorbeelden genoeg, achteraf gezien..
Dankzij mijn echtscheiding ben ik wel heel spiritueel open gaan staan en heb mijzelf (weer) helemaal gevonden, ik ben ook vrijwel alles kwijtgeraakt mijn dieren, familie, materiaal, geld... maar er uiteindelijk zo veel voor terug gekregen, dat ik alleen nog maar dankbaar kan zijn voor die zware tijd...

Jouw spirituele kant ken ik dus ook bij mijzelf, helaas ben ik daarmee ook eens ongelooflijk mee beledigd en eigenlijk totaal het vertrouwen in de mens kwijt geraakt... (dat vertrouwen is en was al zo slecht)
Hij wilde mij wel eens testen.... hij bedacht iets en ik moest zeggen wat.
Meteen kwam 'rood' in mij op, en dat zei ik hem, maar dat was het niet zei hij...

ik heb heel wat moeite gedaan, maar overal kwam 'rood' terug

Ik stuurde zelfs een mail aan hem waarin ik al begon met 'geen idee waarom ik moet mailen, maar ik stuur het je toch maar' en ja, het ging over rood....
Ook die snapte hij niet.
naja, toen was ik er wel klaar mee...

Later vertelde hij mij dat het 'rood' was... 

Ik had hem eerder de groeten gebracht van zijn oma en vertelde dingen die ik niet kon weten, ik had zelfs een helicopterview gehad over zijn huwelijk en toekomst... Voor mij was het toen een nieuwe beleving, ik kende die wereld nog niet zo heel lang en zeker niet zo duidelijk, best eng ook, zeker zonder bevestiging en al helemaal met ontkenning van de ander...
Alles klopte achteraf waar hij het glashard ontkende...

Maar goed, hierdoor dus mijzelf afgeschermd voor anderen en af en toe durf ik weer te vertrouwen op mijzelf.
De coronatijd heeft mijn onderbuikgevoel gelukkig weer hersteld!
Maar ja, wat ben je dan eenzaam, al kom je ook wel gelijkgestemden tegen... die zitten toch het meest online en op spiritueel niveau toch net weer niet gelijk

Dus ja Jay, wat ben ik blij met jou...

Je geeft mij mijzelf weer terug, laat me weer inzien dat ik niet zo raar ben als mijn omgeving mij vind en daarmee ook het vertrouwen in mijzelf beetje bij beetje weer terug
En nu kan ik Tim er ook bij laten komen
Zo dankbaar voor jullie!🙏💕