8 oktober...

De computer is opgestart en het eerste waar mijn oog op valt is de datum... 8 oktober...
Het is ook nog eens zaterdag en om alles rond te maken, rond 10 uur in de ochtend...

39 jaar geleden had ik op dat moment paardrijles en reden we met een groep in het bos rond de manege in Emmeloord.
Me totaal niet bewust wat er me 2 uur later verteld zou worden wat mijn leven totaal heeft veranderd.
En niet alleen het mijne, maar van mijn hele familie...

Op dat moment verongelukte mijn broer, 19 jaar oud en als oudste de enige met een rijbewijs en een eigen auto.
Een dag die tot op de minuut nog in mijn geheugen staat, waar ik was, hoe ik me voelde.
Het beseffen van de impact die het overlijden van Rene had kwam pas vele jaren later.
Op dat moment was ik 11, ik zat nog op de lagere school en zoals het nu eenmaal gaat, ga je door met je eigen leven al mis je altijd wel die ene broer die toch anders was als de andere 4 broers.
Er waren altijd wel triggers die me in tranen uit lieten barsten en waar ik pas later van besefte waarom die tranen kwamen.
Ik stond toen zo heel anders in het leven als nu, ik leefde, niet meer en niet minder.
Maar wat wil je op die leeftijd....
De onschuld zelf en zo lekker zorgeloos!

Een tijd geleden was ik begonnen met mijn levensverhaal op te schrijven, alles wat ik nog weet of van mijn ouders heb gehoord of door foto's uit mijn jeugd weet te herleiden.
Vanaf mijn geboorte tot nu, was de bedoeling...
Toen ik op het punt kwam om deze dag, 8 oktober, te herleven wist ik pas echt welke impact zijn overlijden heeft gehad op mijn leven.
Het zorgeloze leven was ineens weg... niets en niemand kun je vertrouwen, ze kunnen zo uit je leven verdwijnen...

Deze dag, 8 oktober, heeft een levende herinnering, met de altijd terugkomende vraag...
Hoe zou het nu geweest zijn als hij had mogen blijven leven....
Gone to soon.... forever in our heart...


https://www.youtube.com/watch?v=HpJ6gkI-bXw