Het gaat al langere tijd niet goed met mijn pappie, maar hij heeft nog altijd zijn goede momenten en samen met mama ploegen ze door...
Het is net zo zwaar als dat het mooi is...
Twee mensen die tot het laatst er voor elkaar zijn en dat met alles in hen willen blijven, maar het lot beslist heel anders....
Wanneer het leven lijden wordt is er een moment én een beslissing die de waardigheid van de mens in takt houd.
Hoe zwaar die voor de nabestaanden ook is....
Net zo zwaar als dat het mooi is....
Het gaat niet langer zo, pappie wil slapen, rusten....
Nog een laatste keer naar het overdekte terras, waar het bijna 20 graden is, om een sigaar te roken, nog even samen zitten, een kop soep, een smakelijk toetje en nog wat laatste foto's samen met mama ... omdat het moment gewoon heel mooi was.
Dan is het moment daar....
Hij mag slapen, hij mag rusten....
Die dag ga ik nergens heen en blijf bij hem en bij mijn moeder, samen met mijn broers en schoonzussen.
De nacht blijf ik ook om samen met mijn moeder bij pappie te blijven... we laten ze nu niet alleen.
Dinsdagmiddag is hij in alle rust overleden...
Net zo mooi als dat het zwaar is....
We wassen hem, we trekken hem mooie kleren aan en brengen hem naar een bed in de slaapkamer, hij ligt er mooi en vredig bij... hij is en blijft mijn pappie...
's Avonds zitten we allemaal bij elkaar en komen de herinneringen al boven...
Pa, die vorige week nog een uitje had naar de loods om de nieuwe zaaimachine van Nico te bekijken, trots en met kennis heeft hij die bekeken, hij genoot!
Wat mooi dat hij dat nog heeft mogen meemaken!
Papa, met al zijn herkenbare karaktereigenschappen, die hem maakten wie hij was.
Zijn eigen loonbedrijf heeft opgestart met een zwager, later alleen heeft gehad en overgedragen aan zijn zoons....
Papa, die altijd op gezette tijden bij mama kwam voor koffie en het eten, altijd om dezelfde tijden... 9 uur koffie, 12 uur warm eten, kwart voor 6 eten en 8 uur koffie... die tijden zijn nooit veranderd...
Er kwam alleen om 11 uur een soepje bij...
Papa, die heerlijk kon genieten in zijn stoel in de serre, met een sigaar in de mond...
Papa die zo smakelijk kon genieten van een visje...
In de zomer lange fietstochten maakte met mama, of samen met zijn jongste broertje op de scooter rondreed....
Papa, die altijd thuis was als ik kwam...
Papa, de herinneringen zullen zich nog wel veel meer gaan uitbreiden....
Jou kadootje aan mij toen ik nog een klein meisje was, een Spaanse danseres, is mijn hele leven met mij mee verhuisd en staat nu al jaren bij mijn bed...
Nooit zal je vergeten worden...
Ik ben dankbaar voor wat ik de afgelopen week voor jou en mama heb mogen doen....
Mijn pappie, met niemand te vergelijken...
Het fysieke afscheid, de uitvaart is prachtig geweest...
Het is goed zo, al zal het gemis er zijn....
Het is net zo zwaar als dat het goed is.....
(dank voor de foto Mirq)
Hij mag slapen, hij mag rusten....
Die dag ga ik nergens heen en blijf bij hem en bij mijn moeder, samen met mijn broers en schoonzussen.
De nacht blijf ik ook om samen met mijn moeder bij pappie te blijven... we laten ze nu niet alleen.
Dinsdagmiddag is hij in alle rust overleden...
Net zo mooi als dat het zwaar is....
We wassen hem, we trekken hem mooie kleren aan en brengen hem naar een bed in de slaapkamer, hij ligt er mooi en vredig bij... hij is en blijft mijn pappie...
's Avonds zitten we allemaal bij elkaar en komen de herinneringen al boven...
Pa, die vorige week nog een uitje had naar de loods om de nieuwe zaaimachine van Nico te bekijken, trots en met kennis heeft hij die bekeken, hij genoot!
Wat mooi dat hij dat nog heeft mogen meemaken!
Papa, met al zijn herkenbare karaktereigenschappen, die hem maakten wie hij was.
Zijn eigen loonbedrijf heeft opgestart met een zwager, later alleen heeft gehad en overgedragen aan zijn zoons....
Papa, die altijd op gezette tijden bij mama kwam voor koffie en het eten, altijd om dezelfde tijden... 9 uur koffie, 12 uur warm eten, kwart voor 6 eten en 8 uur koffie... die tijden zijn nooit veranderd...
Er kwam alleen om 11 uur een soepje bij...
Papa, die heerlijk kon genieten in zijn stoel in de serre, met een sigaar in de mond...
Papa die zo smakelijk kon genieten van een visje...
In de zomer lange fietstochten maakte met mama, of samen met zijn jongste broertje op de scooter rondreed....
Papa, die altijd thuis was als ik kwam...
Papa, de herinneringen zullen zich nog wel veel meer gaan uitbreiden....
Jou kadootje aan mij toen ik nog een klein meisje was, een Spaanse danseres, is mijn hele leven met mij mee verhuisd en staat nu al jaren bij mijn bed...
Nooit zal je vergeten worden...
Ik ben dankbaar voor wat ik de afgelopen week voor jou en mama heb mogen doen....
Mijn pappie, met niemand te vergelijken...
Het fysieke afscheid, de uitvaart is prachtig geweest...
Het is goed zo, al zal het gemis er zijn....
Het is net zo zwaar als dat het goed is.....
(dank voor de foto Mirq)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten