"Ik schrijf omdat ik niet weet wat ik denk totdat ik lees wat ik wil zeggen"
Ik ben weer eens met mijn neus op de feiten gedrukt...
Het begint met een ontstemd gevoel en ik heb dan geen idee wat er aan de hand is. Allerlei excuses worden verzonnen en ik kan er niets mee.
Het ontstemde gevoel groeit enkel.
Ik kan er over praten, het helpt niets!
En dus zit ik maar te sjagerijnen en tja... je kunt wel raden wie daar de meeste last van hebben.
Tot ik mezelf eens flink onder handen neem en dan gaan er balletjes rollen...
Meteen komen ook de onderliggende redenen tevoorschijn door gesprekken met anderen die vragen stellen, niet om mij aan het praten te krijgen maar gewoon om een gesprek te beginnen.
En dan valt echt het kwartje...
Het is gewoon weer tijd om alles op orde te zetten.
En hoe doen we dat het meest effectief? Juist! Door alles op te schrijven, van A tot Z.
En dat heb ik gedaan dus leven we weer vrolijk verder haha
Waarom vergeet ik dat schrijven voor mij gewoon echt belangrijk is? Past het ook gewoon bij mij zoals ik zoveel vergeet?
En nee, het hele verhaal wat mij dwars zat komt niet on-line... ik vertel veel maar niet alles < lekker puh >
Het gaat enkel mij aan, het gaat over niemand anders dus niemand hoeft zich ergens schuldig over te voelen het was enkel IK
Heerlijk zoals je jezelf dwars kunt zitten zonder het echt te weten maar goed te merken en als je dan begint te schrijven ineens alles op zn plek valt..
Schrijven... wat is het toch mooi en wat ben ik blij dat ik me er ooit eens goed in heb verdiept
Nu moet ik weer de knop vinden om door te zetten en vaker te schrijven... gewoon, omdat het werkt en omdat het leuk is.
Schrijven zoals ik in mn lessen heb geleerd. Elke dag heeft iets om over te schrijven dus doe het dan!
Ik ga mn best doen... misschien eens met een verplichte schrijfdag beginnen
Ik zeg doen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten