pffffft, de asperine maar verhoogt, naar 2 per dag, zo kunnen we tenminste weer wat...
we moeten deze periode maar ff doorbijten...
het is niet anders

intussen is Cross weer thuis gekomen van zijn logeerpartij, dus weer een extraatje overdag erbij, dat vind ik wel lekker...
hij is gewoon dezelfde Cross als altijd dus we kunnen ook gewoon verder waar we gebleven waren, dat is wel heel fijn!
Menno begon het net weer leuk te vinden om een doelgerichtere taak bij mij te hebben, maar ik ben van plan om hem ook vaker mee te nemen... hij is tenslotte mijn eigen hulphond! dat moet hij ook niet vergeten!
hij heeft wel iets te veel genoten van zijn huishonden leventje ;)
Dus tja, nu steken we hier weer energie in, zo komen we nooit verder met schrijven of het luisterboek...
hahaha... geduld is en blijft een schone zaak.

we nemen elke dag zoals die is, proberen er genoeg actieviteiten in te proppen en te genieten van het moment... en er zitten héél veel momenten in een dag!