Het is het motto van de familie...
(Kindlief en ik, wel te verstaan 😉) Yeahhhhh, blogger heeft emoyoos!! 😊
Sorry, moest het even kwijt!
Terug op het onderwerp... doorgaan!
Kindlief is ook niet van het stilzitten, net goed en wel weer terug in eigen land alweer druk met het plannen van de toekomst.
Enige druk van de kostendelersnorm is er wel, eerlijk gezegd, maar daar kunnen we ons tot nu toe nog mee redden.
Het dierenpension weet kindlief al weer te vinden en na een babbeltje met een buur kwamen we er achter dat er postbezorgers werden gezocht, gesmeekt bijna!
Dus ook daar maar een sollicitatie naartoe en yesssss, aangenomen!
Dat is winst 1!
Nu wil ze verder... een eigen huisje. En de woningbouw heeft hier de boel omgegooid. In plaats van wachten op een toegewezen huisje, mag je nu elke week zelf inschrijven op een huisje.
En die kans wordt met beide handen aangegrepen.
Dus wie weet zit ik binnenkort wel weer alleen hier met Laika en Rocky als gezelschap.
Voor haar nieuwe job heeft ze een goeie fiets nodig en daar was (wederom) onze reddende engel in de vorm van mijn ouders, die nog een goeie, ongebruikte fiets hadden staan... mijn dank is groot!
Ik zag het al weer voor me dat ik weer zonder fiets zou komen... niet dat ik die veel gebruik, maar zonder hond in opleiding loop ik niet graag door een winkel en fiets er dan liever naar toe. Aangezien ik met de andere honden wel genoeg loop.
Het was ook nog wel even gaaf om de fiets te halen, hij paste namelijk niet in mijn auto en zonder trekhaak is een fietsendrager ook nutteloos...
Dus kwam het aanbod om pappies auto dan maar te gebruiken... yeahhhh!
Even de luxe van een mercedes te voelen is en blijft heerlijk haha
Zo'n mooie auto voor de deur leverde de buurman de opmerking 'patser' op 😂
Van hem kan ik het hebben hoor, hij is een hele goeie buur.
En toch groeit er heel even dat trotse hart om de bolide te showen.
Ach ja, zo zijn we toch allemaal wel...
Met hetzelfde gevoel bracht ik hem weer terug en in mijn eigen toetje voel ik me net, zo niet prettiger. Eigen spul is goud waard.
En nu met twee fietsen thuis kan ik weer denken aan het beginnen met fietstochtjes maken... je weet maar nooit.
En tussen alle beslommeringen van ons huishouden door ben ik, en niet alleen ik maar het hele bestuur en Sas en John, druk met het opstarten van Stichting Vom Falorie.
Sinds de zomer hebben we het bestuur vastgelegd en zijn de aanvragen voor de bankrekening etc. de deur uitgegaan.
Helaas met de nodige vertraging maar aan al het wachten komt een eind, dus nu kunnen we echt beginnen.
Marketing... een wereld op zich maar niet geheel onbekend dus we gaan ervoor!
Houdt ons in de gaten, deel met ons mee en help ons aan donaties en sponsors voor Stichting Vom Falorie, psychiatrische hulphonden.
http://psychiatrischehulphond.nl/
Ons doel is om met het geld de psychiatrische hulphond betaalbaar te maken voor iedereen!
En daar dragen wij graag ons steentje aan mee.
Wil je doneren?
NL43RABO0313788073 Stichting Vom Falorie Hulphonden
Bij voorbaat heel erg bedankt!
Petra Bijdevaate, penningmeester Stichting Vom Falorie Hulphonden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten