#wachten

En wat duurt het lang!!
Vanaf vorige week dinsdag 'wacht' ik al op de thuiskomst van kindlief... Na 5 maanden Down Under en weinig bereik...
En zoals het cliché zegt; wachten duurt lang...
Al die dagen heb ik met haar mee gereisd, via de app en af en toe eens kijken op google maps waar ze ongeveer zou zitten.
Mijn inlevings- en verbeeldingsvermogen is groot, ik kon het allemaal best visualiseren

Maar nu ik weet dat ze weer terug is in Dronten en elk moment op de stoep kan staan duurt het wachten wel 10x zolang...
Geen idee hoe laat ze hier zal zijn dus tja...
Daar zit je dan met je goed gedrag...
De boel maar weer opgeruimd, de honden gekamd, Rocky z'n staartjes geprobeerd netjes te maken.
Ze worden ook al onrustiger...
Chenna trekt de staartjes van Rocky net zo snel weer krom als ik ze netjes maak... alhoewel, zij doet het sneller ;) haha
Buiten maar aan het opruimen dan, De stukken plant die (wederom) Chenna geplukt heeft kan in de container... zucht...
Binnen is alles schoon (genoeg, ik hoef niet te overdrijven hè)
Gelukkig heb ik daar mijn altijd welkome afleiding... bloggen.
Nu met een mooi onderwerp waar ik dankbaar gebruik van maak.
Nog even en het is tijd om de honden uit te laten.
Ik had zo gehoopt dat ik nu een keer niet met alle drie hoefde te lopen.
Ik kan het uitstellen natuurlijk... Chenna had al weer hoge nood en die is dus net geweest...
Naja... we zien wel..
Of zal ik appen?!
Hahaha
Een beetje stangen!
Maar nee, laat ik dat maar niet doen.
Zo lang zal het niet meer duren..
Al die maanden maakte het me niets uit, maar nu ik haar dichtbij weet is het heel anders.
Wat zit een mens toch raar in elkaar...

Maar goed, we wachten... en wie weet loop ik eerst nog met de honden, dan duurt het wachten ook niet zo lang.
(zul je zien dat ze net in die tussentijd komt)
Ik zit achter de pc, met m'n gezicht richting de weg als ze voor de deur stoppen zie ik het meteen.
Camera klaar voor het dolle welkom wat de honden in petto zullen hebben, daarover is geen enkele twijfel!

Kom kind! Kom!!