en als je dan helemaal niet meer weet wat je moet... de huisarts enkel maar denkt in neuropatische pijnen en de pijn alsmaar ondraaglijker wordt.... is er ineens hulp vanuit een heel ander inzicht....

ik had al eerder contact met Francien Kuunders, maar ik durfde de stap nog niet te zetten om iets met haar werk als therapeut op natuurlijke basis, vanuit je hart en met kruiden, te doen...
maar als je leven zo wordt beïnvloed door pijn en je niets krijgt van de reguliere arts wordt de stap steeds kleiner.
ik ben zeker voor genezen op natuurlijke wijze en ook het helen vanuit een gezond en rustige geest, maar ik ben al zo vaak op een verkeerd pad beland waardoor ik weer niet verder kwam, maar wel weer genoeg geld kwijt was, dat ik huiverig ben geworden voor weer een tegenvaller.
Francien gaf mij de optie van fytotherapie.
Na wat gegoogle en gepeins heb ik me aangemeld en het eerste gesprek was al héél verhelderend!
ze vertelde mij dat de pillen (anti depressiva) de ziel blokkeren...
hmmm, tja, ik voelde me steeds zieliger en zieker worden, naast de steeds erger wordende pijn.
ik ben gestopt met het nemen van de pillen, vooral ook omdat ik zelf niet meer wist waarom ik ze nog nam, behalve de huisarts tevreden houden...
en tot mijn stomme verbazing was ik binnen twee dagen weer helemaal mezelf...
ik had genoeg pijn, die was niet weg, maar veel minder intens... en bovenal, ik voelde me niet meer zielig maar fris en strijdlustig, zoals altijd!
sjonge, wat zo'n rotpilletje dan al niet doet!!
ik heb mijn lesje wel geleerd en stel dat ik met de fytotherapie niet verder kom... dan is het nu al waard geweest om me aan te melden hiervoor.

niet alleen ben ik gestopt met dit pilletje, ook ben ik begonnen met het nemen van advil, een pijnstiller met ontstekingsremmer.... nu gaan de pijnen wel weg, alleen die stekende, brandende pijn in de schouders blijft met de beperkingen van het gebruik...
maar ik zie uit naar het begin van de fytotherapie en wat dit me gaat brengen....

en net als je denkt dat het niet erger kan worden, wordt het dat wel...
ik weet onderhand niet meer hoe ik moet slapen... dubbel kussen? of toch maar niet... kussen onder het matras zodat ik toch meer steun heb onder mijn schouders...
dat laatste was een hele grote fout... kolere, wat een pijn!!
vooral in mijn onderrug en ja hoor... ook mijn schouders... parasetamolletjes hielpen pas na de 4e keer en vele uren later
ziek terug mijn bed in maar wel zonder kussen onder het matras
gelukkig werd ik daarna wel ietje beter wakker, maar dan nog... stekende pijn en bij elke stap na het opstaan lijkt er wel een mes in mijn heup te zitten... vooral rechts

het bewegen en toch doorgaan met alle handelingen lijkt in elk geval de pijn in de spieren wat te verminderen, maar als ik maar iets te veel doe komt die 's nachts knallend hard terug.
de ochtend gebruik ik vooral om alles wat gedaan moet worden te doen, na 12 uur ga ik languit in de stoel voor de buis hangen... ben dan ook doodop.
na half vier is het weer tijd voor de honden en het eten. meestal voel ik me dan wel weer iets beter.

de bewegingen rechtuit naar voren gaan wel redelijk met de armen, al kan rechts niet zo ver naar voren.
de zijdelingse beweging knakt meteen in mijn schouder en heb ik ook geen kracht meer.
iets van een hoogte pakken lukt met rechts helemaal niet, links tot iets boven de schouder en op mijn tenen... lekker creatief worden dus...

lopen gaat met pijn in beide heupen en benen maar daar loop ik doorheen
opstaan gaat meet veel pijn en gaan zitten is niet echt charmant, dat is meer neerploffen

hopelijk krijg ik vandaag goeie pijnstillers, tot dan slik ik zoveel mogelijk paracetamol.. het is niet anders...

ik wordt knettergek van die pijn....
het gaat maar niet over en echt 24 uur per dag pijn is echt niet leuk meer....
mijn dagen worden gevult met nix doen.... beetje pc werk, maar niet teveel want zelfs het tikken doet zeer..
met de honden lopen en dan tv aan, achterover in de stoel en half slapend de tijd uitzitten...
alles wat ik wil pakken doet zeer, alles wat ik met mijn armen doe doet zeer...
aankleden, slapen, mezelf verzorgen.... pijn!!!

de andere pillen hebben wat mij betreft geen (bij)werking... ik merk weinig...
of ik vergis me en is het niet het wennen en omgaan met de pijn, maar toch een verbetering
ik kan in elk geval niets meer dan eerst en ook de pijn is er nog steeds en slapen doe ik ook nog niet goed, al heb ik het idee dat ik wel dieper slaap.
het slapen op de rug went ook wel natuurlijk. al blijven mijn schouders erg veel pijn doen.
ik wordt vroeg in de nacht wakker en ga dan maar even mn bed uit want ik ben dan echt wakker.... neem nog een paracetamol en duik dan mn bed weer in.
dan slaap ik wel weer wat.
mijn rechter arm krijg ik nog steeds niet boven mijn schouder uit en is dus erg beperkt, mijn linker arm is gelukkig nog wel bruikbaar... maar niet zoals het hoort, hij komt alleen net iets verder.
mijn heupen en benen doen zeer, vooral de achterkant van mijn benen.
het gaat in elk geval niet slechter... dat is ook positief :)

en het houd maar niet op... de pijn wordt alleen maar erger, de slaap steeds minder en tja... het heeft uiteraard zijn uitwerking op mijn 'zijn'
ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen....
ik ben er niet sjagereinig van, ik doe nog altijd wat ik wil doen maar het moet wel van heel ver komen.
24 uur per dag pijn... nauwelijks slapen, niet weten hoe ik moet zitten of liggen of lopen... en toch moet het allemaal gewoon doorgaan
rust roest... dat weet ik, maar bewegen geeft pijn, dus rusten zal toch moeten!
de pillen werken totaal niet en nu gaan we aan iets zwaardere pillen... al zijn deze ook weer voor neuropathische pijn.
ik ben benieuwd en hoop echt dat ze iets gaan doen. ik voel me nu zo beperkt!
nauwelijks lopen, nauwelijks mezelf kunnen aankleden of verzorgen is wel een hele grote stap de verkeerde kant op...
ik dacht juist mezelf weer wat te trainen om weer meer te kunnen ipv minder...
nu ik toch geen pups meer heb wilde ik weer gaan fietsen, rustig aan beginnen en langzaam opbouwen zodat ik op de fiets naar het centrum zou kunnen en niet overal de auto voor hoef te pakken.
maar nu lukt me dat absoluut niet
bah!  de cold turkye afkick methode van desudo is zo waardeloos!!!
zou ze bijna alsnog aanklagen... grrrrrr....

Een maand later en de pijn is alleen maar erger geworden.
Ik ben intussen bij de huisarts geweest en tja, zoals verwacht is er weinig aan te doen. Een slijmbeursontsteking in mijn rechterschouder en ook die is alleen maar te verhelpen door rust...
Ik heb een pilletje meegekregen om beter te kunnen slapen
Door de slijmbeursontsteking weet ik nu dat ik niet op mijn schouder moet gaan slapen, maar dat kan nog wel op de linkerschouder...
Maar de pijn blijft, ook in mijn heupen en bovenbenen
Nu heb ik in de linkerschouder diezelfde pijn en is rechts nog veel erger geworden, slapen kan alleen nog op mijn rug en dat ligt absoluut niet fijn...
De dagelijkse verzorging gaat steeds moeizamer, 's morgens kan ik bijna niets... aankleden is een ellende, schoenen vastmaken, jas aantrekken.... auw, auw, auw.... en dan moet ik lopen met de honden.... nog meer auw
De ochtend verloopt afwisselend met oefeningen voor de schouders en heupen,  huishoudelijke karwijtjes, wat computerwerk.
Rond 12 uur ga ik weer met de honden lopen, soms met Cross de boodschappen halen en daarna ben ik op....
Ik eet wat, neem paracetamol en dan is het op de stoel, tv aan en val ik maar zo in slaap.
Rond een uur of 3 voel ik me weer wat beter en begin aan de namiddag routine... honden, knaagdieren, eten maken en wat er nog meer te doen is....
Opstaan, lopen en mijn armen hoger brengen dan mijn hoofd is en blijft moeilijk...