Ik schrijf omdat ik niet weet wat ik denk, totdat ik lees wat ik wil zeggen
Zo vergaat het mij maar al te vaak...
Vaak begin ik maar wat te tikken, in de hoop dat er iets zinnigs komt uit rollen.
Dan zit er 'iets' in mn hoofd wat eruit moet.
En zo vormt er zich vanzelf een leuk verhaal, of niet maar die verwijder ik dan ook meteen natuurlijk haha
Schrijven is ook heel therapeutisch, schrijven vanuit je hart... schrijven zoals je je voelt en niets achter houden. Deze zijn niet altijd bestemt voor het delen op de sociale media, maar geven wel rust... rust in het hoofd en omdat het geschreven staat is het nog na te lezen en herhaal je in je hoofd alles keer op keer... totdat je het eigenlijk alleen nog maar leest en dan zijn de scherpe randjes van je probleem af. Het is niet meer zo groot als het was en zo kun je relatieveren.
Kortom... schrijven doe je voor jezelf en soms heeft een ander er ook wat aan en is het gewoon leuk om te delen. De reacties zijn hartverwarmend en nodig om mij als schrijver het gevoel te geven dat het goed is... zelfs een 'like' is genoeg ;)
Maar anders zijn er altijd nog de statistieken en wanneer die een stijgende lijn blijven geven ben ik blij.
En zo hebben we weer geschreven omdat ik niet weet wat ik denk en nu ik het lees gaat het nergens over en had ik dit niet willen zeggen... LOL
We zullen het er maar op houden dat ik weinig gedachte heb op dit moment en dan komt er dus ook weinig zinnigs uit!
Ik dacht dat ik met de tekst wel een mooi stukje op kon bouwen, maar helaas... we zullen het hiermee moeten doen.
Maar wel leuk voor de leescijfers!
