Vorig jaar deze tijd rookte mijn vader zijn laatste sigaar, ging nog een keer buiten zitten, zag de wereld nog eenmaal vanuit zittende positie.
Zag nog eenmaal al zijn kinderen....
De dag dat alles anders werd en niet meer terug gedraaid zou worden...
Een dag die veel impackt heeft gehad, niet alleen voor mij maar ook voor mijn familie, vooral voor mijn moeder.
Weten dat die dag komt en het diep in je hart niet willen maar weten dat het wel het beste is... loslaten....
De dag die moeilijker is als het overlijden zelf... wanneer je weet dat het loslaten het enige was wat je nog kon doen...
Die dag is het vandaag...
Morgen is het mijn vaders sterfdag...
Ik voel me vandaag niet zo lekker, ik ben snotterig, voel me slapjes en moe... Nergens zin in en ik heb niet eens een bank waar ik lekker onderuit op kan gaan liggen, opgerold in een deken met een boek in mn handen.
Als ik me niet zo slapjes zou voelen ging ik nu meteen een bank halen...
En met dat ik dat bedenk, bedenk ik me ook waar ik vorig jaar deze dag was en hoe ik toen ik het leven stond...
Bezig met mijn vader en ondertussen mijn moeder in de gaten houden... ze is sterk maar iedereen heeft een zwak moment. Al hebben we die niet gezien...
Ondertussen overleggen, bespreken met mijn broers en schoonzussen die ik heel lang niet meer gezien of gesproken had.
Het was of ik in een ander zn schoenen stond, alles ging me rustig en goed af.
Tijd om er toen over na te denken was er niet... dat nadenken komt nu... een jaar later...
Wat is er veel veranderd en wat is er veel hetzelfde gebleven...
Gelukkig maar!
Als pappa dit mee had gemaakt had hij er beslist van genoten, maar ook dan was er weinig anders uit voortgekomen.
Wat me nu het meest bijstaat is de avond en nacht die ik samen met mijn moeder wakend bij mijn vader heb doorgebracht... allebei liggend op een bank (daar staan er zelfs twee 😊) of zittend op de stoel bij pappa...
Slapen doe je zo'n nacht toch niet...
Weinig woorden maar het samen zijn was ondanks alles toch een sterk moment...
Nu dan maar op mijn te kleine bank verder snotteren, met een boek in mn handen... net niet ziek maar fit is wat anders...
