de dagen gaan voorbij, we sukkelen ons er gewoon doorheen.
alles wat gedaan moet worden doen we, het huishouden, de was, de boodschappen... alleen gaat alles langzamer en bedachtzamer dan voorheen.
nu Cross in de opleiding is mag Menno zijn werk overnemen en mij door de winkels heen helpen. hij is nu officieel mijn hulphond. het is wel even wennen voor ons allebei...
Menno moest de eerste keren natuurlijk overal zijn neus even indrukken, nieuwsgierig als hij is maar hij neemt zijn werk al snel serieus en werkt al bijna weer als vanouds... wat een knappert hè  :)
Maar voor mij is het ook wel wennen dat ik nu, na jarenlang een hond voor iemand anders te hebben gesocialiseerd, een eigen werkhond nodig heb... voelt toch ook wel een beetje als een tegenvaller in mijn fysieke toestand

Maar ja, dat is het natuurlijk ook...
inmiddels ben ik weinig meer dan ik was en heb ik gewoon hulp en steun nodig. Ik ben allang blij dat Menno dat voor mij  mag zijn! Ik ben Vom Falorie heel dankbaar voor deze mogelijkheid!

inmiddels zijn ook de hulptroepen op het financiële vlak opgeroepen... of te wel, ik heb aanvullende bijstand aangevraagd... zucht....
al gaat het dit keer heel wat makkelijker als jaren geleden.
het blijft altijd vervelend als je moet vragen om hulp en je daarvoor op je knieën moet, maar ach ja, er zijn ergere dingen.... in de schulden komen bv. en zover wil ik het niet laten komen
al met al zijn het roerige tijden.... hopelijk komt er snel rust.

wat ik met mijn lichamelijke klachten moet weet ik nog niet...
de kruiden werken wel, maar dat duurt langer voor ik er baat bij heb.
de ibuprofen werkt wel, maar niet afdoende... slapen blijft erg vervelend en ook de opvliegers met daarna de kou werken in alles tegen.
eigenlijk moet ik naar de huisarts voor een diagnose die past bij mijn klachten, maar dit heb ik jaren geleden ook al eens geprobeerd en toen er eenmaal fibromyalgie werd geopperd was er ook niets anders meer wat mijn klachten kon verklaren volgens de huisarts.
hij wist niets meer en tja, wie ben ik?  ik heb het maar te accepteren volgens hem
nu zitten we weer in zo'n situatie en ik ben er zo flauw van!
en tegelijk weet ik natuurlijk niet waar ik het zoeken moet
al zou het mij niet verbazen als het reuma is...
een dagje zonder de ibuprofen omdat ik vergeten was het te halen en dacht met een paracetamol ook wel de pijn te kunnen beheersen, leerde mij dat ik echt niet zonder de ontstekingsremmer kan!
niet alleen mijn schouders deden weer veel meer zeer, ook de rest van mijn lijf... mijn benen, mijn rug en een heel algemeen belabberd gevoel... oeffff... dat is schrikken!
nu gebruik ik de ibuprofen wel weer maar de pijn is toch weer erger dan daarvoor... of ik heb weer iets teveel gedaan.

in overleg met Francien, de fytotherapeute, neem ik nu ook duivelsklauw. dat moet pijnstillend gaan werken en de ibuprofen overnemen.
het is een hele boel aan hulpmiddelen en ik zie uit naar de dag dat alles op zn plek komt en ik weer iets normaler kan leven.
eerst die pijn onder controle en dan hopelijk ook de beweeglijkheid in mijn armen weer terug.

ik had me helemaal ingesteld op een manuele behandeling voor mijn  nek en schouders.... maar dat liep helemaal anders.
Jacco las de intake terug en bekeek mijn beperking op mijn armen en kwam tot een heel andere conclusie..
nl. een frozen shoulder...
en daar ben ik niet blij mee...
er is weinig tot niets aan te doen, behalve proberen dat het niet erger wordt, en de behandeling duurt 10 maanden tot 2 jaar en Jacco schatte mijn situatie in dat ik op die 2 jaar moest rekenen
dus echt dikke shit dit!!
de pijn verdwijnt wel naar een minder intense achtergrond pijn, maar als ik iets te veel strek of draai voelt het alsof er iets scheurt in mijn schouder. links of rechts maakt geen verschil
links is wel veel beweeglijker gelukkig.
omdat ik mij dit jaar voor niets bijverzekerd heb wordt de behandeling ook niet vergoed en met mijn zeer slechte financiële situatie vrijwel niet te betalen.... kan er ook nog wel bij...zucht...
maar goed, we gaan over tot de aanval van de ontstekingen met ibuprofen, samen met de gel msm en de kruidenthee...
de beperkte beweeglijkheid ben ik onderhand wel gewent en doe gewoon zoveel mogelijk wat ik kan zonder over de pijngrens heen te gaan... dit was wel heel belangrijk
daar zal ik wel rekening mee moeten houden want ik ben gewent om juist net over de pijngrens heen te gaan... al moet ik zeggen dat de pijn die het bij deze klacht geeft zelfs mij wel binnen de grenzen houd haha

het slechte slapen heb ik opgelost door de mp4 met een muziekje op te zetten... echt slapen doe ik niet maar ik ben wel rustig en val tussentijds wel even weg..
we zullen de huisarts per mail inlichten en ik ben benieuwd wat hij ervan zal vinden.. of hij überhaupt wat vindt! de vorige mail heeft hij ook niet beantwoord.. hopelijk wel gelezen!

2 weken verder,
ik ben bij de fysio geweest en die schrok wel een beetje dat ik hier zolang mee doorgelopen heb..
maar ja, als de huisarts je met een anti depressiva weer naar huis stuurt en ikzelf zo moe en vol van pijn was dat ik nauwelijks meer weerstand kon geven. bijna te zot voor worden... hij had me meteen door moeten sturen!
gelukkig werd ik gewezen op het zinloos innemen van die pillen en heb ik het idee dat ik nu wel op de goede weg ben

bij de intake kwam ook naar voren dat de pijn waarschijnlijk wel door spanning komen, maar wel reële pijn is en ook als zodanig behandeld moet worden.
allereerst zijn beide schouders ingetaped en kan ik een week later terecht bij de manueel therapeut.

de tape gaf al een heleboel verlichting, maar helaas kreeg ik een grote blaar onder de tape en heb ik hem eraf moeten halen. de andere kant raakte los bij het douchen, maar iig wel 2 redelijke nachten gehad... wat een opluchting.

de nachten daarna zijn weer een stuk minder, ik heb het bloedheet 's nachts, terwijl het echt nog niet zo heel warm is. dus lig ik alsnog wakker te woelen en daardoor weer zo ongelooflijk veel pijn in mijn schouders en omdat ik zweet en weer afkoel is de pijn door mijn hele lijf...
geen idee of dit aan de thee ligt, dat moet ik ff uitzoeken... maar leuk is dit niet...
het gebruik van de ibuprofen is wel weer minder... dus toch wel weer opstekertjes..

morgen naar de manueel therapeut en hopelijk weer meer verlichting....

een weekje verder en ik drink nu 2x daags heermoes thee, en 2x citroen melisse in de avond... aangevuld met 3x daags een theelepel honing, 3x daags een capsule ginko en (als ik ze kan vinden) 6x daags een jeneverbes....

dit moet het gaan doen voor mij en ik ben heel benieuwd....
deze eerste week merk ik weinig verschil, maar de advil is nu een ibuprofen en 1tje minder :)
dat is toch al een verbetering
overdag is het minst erg, de pijn in mijn schouders is er wel maar het is te doen...
het eerste gedeelte van de nacht ook nog wel maar dan, rond een uur of 2 komt er een sidderende, gillende pijn in beide schouders.... ongelooflijk! zo erg...
door de thee, of omdat ik gewoon bekaf ben... wil ik slapen, maar door de pijn lukt dit niet...
afgelopen nacht heb ik geprobeerd op de bank, rechter op, te slapen... maar die bank ligt zo slecht en mijn stoel is weer te rechtop, dan klapt mijn hoofd opzij en krijg ik weer pijn in mn nek... ik kan wel janken!!!
uiteindelijk maar weer terug in bed met 2 kussens onder mn hoofd... de slaap is hardnekkig, maar de pijn ook...

gister heb ik een afspraak gemaakt bij de fysiotherapeut... had ik volgens mij veel eerder moeten doen, maar dat is achteraf gepraat...
ik kan vandaag al komen en ik ben heel benieuwd wat eruit gaat komen, als ze maar kunnen helpen!!