makkelijker gezegd dan gedaan....

Na mijn vorige blog kreeg ik lieve berichten en links over misschien wel een oplossing voor de fibro klachten...
Tja, ik weet het, ik zou het er niet meer over hebben maar het is zoals het is...
Ik werd getriggert en daar doe ik dan wat mee hè haha
Een van de links vertelde dat je met fibro meer zuren in je lijf hebt, dus dan moet je ontzuren.
Het klonk mij heel logisch en ik ging op pad naar een goeie thee.
Die was makkelijk gevonden maar ze stelde voor om eerst even te kijken of mijn zuurgehalte wel daadwerkelijk te hoog was.
En ja, we kregen het over mijn klachten en het is niet te geloven... maar ze zei dat mijn klachten niet bij fibro passen.
AHHHHHHHH!!!!
Hier word ik zó gek van! haha
Afijn, stripjes mee om mijn zuurgehalte te testen en een ontzuringsthee..
De PH waarde is wat laag, dus we gaan weer met de voeding bezig;
We gaan mn lijf aanpakken!

Hoppa!

En we verwachten verschil!  😊

Qua dieet hoef ik niet veel te veranderen... alleen het vlees er weer uit of in elk geval fors minderen.
Dat is wel te doen.
Het blijkt dat vooral rundvlees je zuren flink omhoog gooit en laten we nou net meer rundvlees zijn gaan eten...
Eigenlijk wel weer leuk om hier mee te beginnen. Leuke gerechten opzoeken en uitproberen
en even mn blogs van vorig jaar erbij pakken... (hmmm, daar staat dus niets in over recepten ofzo)

Net als in mijn vegetarische maand, groente, fruit, noten en zaden + mn thee.
Ik ben benieuwd!

laatste medische update

Dat was het dan...
Vanmorgen zou ik met mijn huisarts nog bespreken over de klachten aan mijn linkerbeen. Maar ach, daar hebben we het niet eens over gehad.
Hij had de brieven van de neurologen gelezen en ze kwamen allemaal overeen dat er geen duidelijke aanwijzing voor mijn klachten is.
Dus dat boek doen we dicht... ik ben er wel klaar mee.
Dat het alleen maar slechter wordt en nergens een verbetering is beseft hij, maar dat kan volgens hem ook bij fibro.
Hij miste alleen een doorverwijzing naar een revalidatiearts.
Tja... daar ben ik wel geweest maar die beoordeling heb ik laten verwijderen uit mijn dossier.
(blij dat dat dus ook gebeurt is!)
Met die psycholoog heb ik een prima gesprek gehad, maar ze had niets toe te voegen aan mijn manier van leven. Ik leefde met pijn en vermoeidheid zoals ze het iedereen aanleren.
Maar de arts was een heel ander verhaal!
Hij had geschreven dat ik MS wilde hebben, ik werkte met paarden en ik trainde honden.... uhhhhh...
In die tijd reed mijn dochter nog pony en ging ik met haar mee ja en hadden we onze eerste pup voor Desudo.
En dan... MS willen???   Denk je nu echt dat ik dat wíl??
Als al je klachten in het ziektebeeld passen en niet bij de diagnose die ze je gegeven hebben is het geen kwestie van willen toch?
Maar goed...
Mijn huisarts blijft ook bij de fibro, want alles past er wel onder...
En ik ben er wel klaar mee nu... je kunt blijven porren tegen muren maar als je er niet doorheen komt dan houdt het op, voor mij wel in elk geval...
En zoals hij nu tegen mij gezegd heeft dat fibro niets met stress te maken hoeft te hebben houd ik dat in mijn achterhoofd.
We gaan dus verder zoals we bezig waren, geen twijfel meer,
accepteer het nu een keer!
Want ja... mijn klachten en levenspatroon accepteer ik wel, de rol die de artsen daarin gespeeld hebben heel wat minder.

Zolang er geen arts meer langskomt die mijn beperkingen in twijfel trekt en ik zo mijn uitkering weer kwijt kan raken is het allemaal ook makkelijker te accepteren...
Toen ik in 2006 te horen kreeg dat ik volledig goedgekeurd was voor elk aannemelijk werk kreeg ik de bibbers... Die conclusie was gebaseerd op een aanname van de arts dat ik 'angst voor pijn had' mijn lopen 'normaal' was.  Terwijl ik met een sleepbeen binnen kwam :/
En dat het mij in de 4 volgende jaren niet gelukt is om dat medisch terug te draaien verklaart voor mij wel mijn wantrouwen richting artsen en het willen zoeken naar 'wat ik dan heb'.
Wat mij betreft is nu de laatste poging geweest....
Wat ik ook heb, ik kom er niet meer van af en zal er mee moeten leven. Punt.
Dat het erger zal worden is een feit, hoe snel alles gaat is een vraag en daar hoef ik geen antwoord op.
En gelukkig heb ik er al lang geleden mee leren leven, in het dagelijkse leven bedoel ik dan... Ik doe wat ik wil en wat ik kan.
 Voor elk andere klacht of serieuze verslechtering mag ik weer terug komen bij ome dokter... das toch wel fijn haha

Nu is het enkel nog afwachten wat er over mijn zicht wordt gezegd bij de oog deskundige. Kan ik mijn eigen risico van dit jaar betalen en kan ik verder met mijn leven.
De leuke dingen van het leven wel te verstaan ;)

Toch fibro?

Vandaag was het zover... de afspraak met de huisarts stond gepland en zoals altijd had ik een papiertje mee met mijn verhaal.
En zoals altijd had ik niets aan het verhaal op mijn papiertje...
Klein detail... Ik had afgelopen woensdag telefonisch contact met hem gehad omdat ik het verhaal met zijn verwijsbrief en de oogarts in een mail had gezet.. en ik had niets overgeslagen!  Hij was geschrokken en bood zn excuus aan 😄.
Hij wist nog wie ik was en hij was meer geïnteresseerd dan anders.
Maar ja... Ik wilde voor de fibro naar de reumatoloog.
En hij wilde mij eerst zelf verder onderzoeken. Ik moest weer vragen beantwoorden waar ik geen antwoord op wist.
Hij heeft het over stijf zijn, ik over kramp.
Afijn.... Hij blijft bij fibro, eerlijk gezegd heb ik ook mijn twijfels of ik bij een reumatoloog verder kom.
Zijn uitleg dat niemand echt weet wat het is, net als bij CVS en ME, klinkt wel weer logisch.
Maar het blijft mij een ontevreden  gevoel geven... Vervelend...
Ik heb te vaak meegemaakt dat de klacht waar ik mee kom onder de fibro gedumpt wordt en dat wil ik niet meer.
Aan de andere kant als de klacht dan weer onder mogelijke MS, dat staat in mijn dossier in het Antonius zh, gedumpt wordt ben ik net zover.
Hij praat iig wel over reële klachten van pijn door het hele lichaam én dat het wel degelijk kan verergeren. Dat er weinig herstel is.
Kortom... Ik zal moeten gaan accepteren dat fibro een reële ziekte is en er mee verder leven.
Weg met de twijfel!
Het is wat het is...
Maar.... Wat hem wel opviel was mijn linkerbeen wat niet doet wat ie hoort te doen en niet onder de fibro geschoven kan worden.
Dus het krijgt een vervolg... Hij wilde eerst alles wat de neurologen hebben geschreven lezen... en dat is nogal wat.

bericht uit het verleden...

Soms haalt het verleden je in en wil je er alles aan doen om de dingen anders te doen...
Maar ja.... het verleden is geweest... daar is niets meer aan te veranderen.
Het verleden is alleen goed om er van te leren.
Fouten die toen gemaakt zijn zul je niet snel weer maken.
Goede dingen neem je mee en kan je verbeteren.

Waarom zijn er dan altijd nog mensen die het verleden gebruiken om een ander te laten inzien hoe verkeert ze toen wel niet bezig waren?
En waarom gebruiken ze het verleden in de tegenwoordige tijd?
Wat geweest is, is voorbij!
Niets uit dat verleden kun je aanvoeren om in de tegenwoordige tijd te gebruiken.
Er zijn altijd de gevoelens die op het specifieke moment meespreken....
Er zijn altijd andere omstandigheden....
Mijn herinneringen aan het verleden zijn anders als de jouwe.... over hetzelfde onderwerp...
Niets uit het verleden is een garantie voor de toekomst...

                                         


Dus leef!  in het heden!
Alleen NU is belangrijk...