een totaal andere wereld... van pup naar puppies!

Het is wel even wennen hoor... geen pup in opleiding maar een moederhondje in huis..
Van drukke puber naar tuttig dametje...
Van overal opletten naar uhhhh, waar ben je?

Boodschappen die ik nu in mn eentje moet gaan doen en tja... na zoveel jaar altijd samen met een pup, altijd in alle rust en tegelijkertijd bezig zijn met je pup, nu even tussendoor... omdat het toch  moet. Ik vind het maar niets...
En omdat ik niet gewend ben om een hond thuis te laten vergeet ik de helft van wat ik eigenlijk wil halen, daar ben ik sowieso al een ster in maar nu is het wel heel erg haha
Ik wil naar huis!
Waar ik weliswaar niets te doen heb, ik bedoel, Skai heeft de hele opleiding doorlopen weet na 2 weken echt wel wat ze bij mij niet mag en nestelt zich dus braaf op haar favo plekje onder de stoel en ik merk niets van haar.
En toch heb ik die vreselijke behoefte om zo snel mogelijk naar huis te gaan... het is toch wat haha
Ook het wandelen gaat veel te makkelijk, ze loopt rustig naast me, een los lijntje. Alleen even opletten als er een andere hond aankomt, drachtige teef hè die wil niets in de buurt hebben, maar meer als opletten hoef ik niet. Ik verschuif haar van links naar rechts en we lopen door.
Niets te trainen, niets te corrigeren... we lopen ons rondje en komen tevreden weer thuis.
Saai!!  hahhaha
Maar een welkome saaie periode moet ik zeggen.
Even pas op de plaats en niet te vergeten, het is de stilte voor de storm als het goed is ;)

Ook mn lijf heeft ontwenningsverschijnselen... onrustig, pijntje hier, pijntje daar... het is gewend om ergens doorheen geholpen te worden en nu moet het alles zelf doen...
Een puber pup heeft een hoger wandeltempo als ik, dus behalve de pup duidelijk maken dat hij zich iets moet inhouden wordt ik ook gedwongen om net iets harder te lopen als ik wil... dat is juist heel goed voor me, net even over de grens van wat ik eigenlijk kan geeft net dat stukje meer stabiliteit in mijn lopen. Daar zijn wel een paar voorwaarden aan verbonden uiteraard, het moet niet overdreven worden!
Maar nu terug op eigen benen merk ik ook wel weer, het hoeft niet persé verkeert te zijn maar ik merk wel verschil.

Het lopen zal sowieso rustiger worden, als Skai dikker wordt, meer rust wil... ach ik fantaseer er al lekker op los...
Met een volle, tuttige muts naast me, lekker op ons gemakkie rond slenteren omdat we allebei in afwachting zijn  wat ons te wachten staat haha
In gedachten al het hele huis op de kop gehaald om de perfecte plek voor de werpkist te vinden, spulletjes verzamelen wat ik misschien nodig zou kunnen hebben, allerlei berichten op internet lezen van wat me te wachten staat met de bevalling en daarna, als de pups er zijn hahahaha.
Ach, je kunt niet voorbereid genoeg zijn, waarschijnlijk gaat het heel anders als het zover is.
Dan heb ik gelukkig een fokker als buurvrouw die alles al heeft meegemaakt en dus precies weet wat te doen... en hopelijk mn gezond verstand waar ik ook op vertrouw.
Samen met school, hetzij op afstand of misschien alsnog erbij... dat hangt er natuurlijk vanaf hoe snel alles gaat en of het haalbaar is...

Ik ga net als Skai lekker nestelen haha
We laten alles heerlijk op ons afkomen, genieten van elkaar en onze tijd samen, doen wat we moeten doen en ondertussen is er alleen nog maar de HOOP dat er pups komen!
Zekerheid nog langer niet!  Al heeft mijn onderbuikgevoel helemaal geen twijfel ;)
Ach, wat kun je als mens toch heerlijk fantaseren
                                
                                     (bron google afbeeldingen)

soms hè...

Er zijn van die dagen die je liever over zou slaan.... vandaag is zo'n dag...
Omdat het toch een keer moet gebeuren had ik bedacht dat Pepsi maar eens gewassen moest worden, die laag stof die ze de laatste weken op en in haar vacht had verzameld mocht er wel eens uit.
Het is heel leuk en lekker om de tuin als slaapplaats te nemen, ze wordt er ook best vies van.
En met de komende slechte dagen in het verschiet en het naderend afscheid leek het me een prima dag om haar onder de douche te zetten.
Zo gezegd, zo gedaan.
Uiteraard gaat dit echt niet zonder problemen, gelukkig kan ze wel traplopen, 30 kilo zeul je niet even omhoog haha, en de douche liep ze ook vanzelf in...
Maar dan hè... stromend water over je poten, iejl!!  eng!! wegwezen!!
Helaas, de riem voorkomt dit en het lukt me prima om haar te wassen.
Toppie gedaan dacht ik zo, ik heb haar gewassen, zij heeft mij lekker ondergespetterd haha
Afijn, afgedroogd en verkleed kunnen we weer naar beneden... tot zover niets aan de hand..
Maar dan moet ik nog even boven zijn en bij de laatste treden boven voel ik het helemaal mis gaan.... weer die rotrug in gruzelementen! grrrrr
Mn rechterbeen zwak en owowow die pijn in de onderrug.. kolere... niet nu, niet vandaag, niet dit weekend... zucht, ik heb er niets over te zeggen...
Vanmiddag komt namelijk Chenna een paar dagen logeren... op zich niets aan extra werk, zij loopt lekker rustig mee en kan prima met mij en kruk lopen... maar er was nog een behoorlijke tegenvaller vanmorgen...
Toen ik 1 van de cavia's beter bekeek vanmorgen zag ik tot mijn grote schrik een kale plek verstopt onder een dikke pluk vacht... Ik pak haar op en jha hoor... schimmel... kolere nummer 2
Of eigenlijk was het nummer 1...
Ik had me al helemaal ingesteld op het wassen van de cavia's als het grote binnenhok hier is samen met Chenna, dan kunnen de 5 dames gewassen worden, binnen opdrogen, kan ik hun buitenhok grondig schoonmaken en kan alles wat niet echt schimmel heeft weer naar buiten. De rest blijft binnen tot alles onder controle is.
Ik had/ heb dus een druk weekend voor de boeg, want zo makkelijk als ik het opschrijf gaat het echt niet gebeuren... en dát had ik al bedacht zonder die rotrug... grrrr
Naja, je krijgt niets wat je niet kan dragen zeggen ze dus de ibuprofen weer ff flink binnen gehaald en we zien wel hoe we dit allemaal goed krijgen...
Shit happens... en ja, het is donderdag... mijn minst favoriete dag van de week...