een mooi inzicht

Af en toe kom ik tot inzichten die me verbazen, maar me eigenlijk wel heel vertrouwd voorkomen...
Ik las een blog van iemand die zichzelf en daardoor door anderen altijd bestempelde als introvert.
Ze kon zich daardoor niet op een eigen manier in het leven mengen, altijd voerde ze een toneelstukje op... omdat iedereen dat van haar verwachtte, anders hoorde ze er niet bij... ze moest zich meer extrovert gedragen..
Ik heb dit ook een tijdje gedaan, meedoen in de massa omdat je er anders niet bij hoorde.
Ik trouwde, kreeg een kind en dacht oud te worden met huisje, boompje beestje.
Maar dat was niet zoals ik diep in mijn hart wilde leven.
Ik leefde, zoals het van me verwacht werd en zoals ik dacht dat ik het zou moeten leven.

In die tijd kreeg ik  na 5 jaar tobben met rugklachten, een rugoperatie. Mijn leven in en met de paarden hield op, ik kon het fysiek niet meer volhouden.
Als ik op dat moment mijn huidige ex-man leer kennen met een boerderij en paarden, met ook de goeie humor etc. was het niet zo moeilijk om om te schakelen... op dat moment niet!
Ik kon met een eigen paard en jonge paarden op de boerderij in mijn eigen tijd in mijn eigen tempo aan de gang.
Daarnaast hadden wij het heel fijn samen.
Dit ging jaren goed, maar uiteindelijk komt toch dat moment waarbij je bij jezelf denkt... waar ben ik mee bezig!
Ik voelde me levend dood gaan... ik was ik niet meer en herkende diegene die me in de spiegel aan keek ook niet.

Het roer ging om en van iemand die leefde voor de buitenwereld werd ik weer steeds meer diegene die ik echt was... iemand die leeft voor zichzelf!
Zonder bemoeienissen van anderen, alles wat ik doe, doe ik voor mezelf en uiteraard voor mijn kind ;)
Maar nu zij op eigen benen staat, komt er steeds meer Petra naar boven.

Ik heb geen behoefte aan mensen om me heen, wel af en toe aanspraak, sociaal ben en blijf ik wel. Maar in mijn privé-leven ben ik het liefst alleen.
Lekker alleen in mijn eigen huis, met mijn beesies, mijn eigen spullen en niemand die me ergens in de weg zit, zich bemoeid met hoe en wanneer ik iets doe.
Heel egoïstisch!
Maar zo heel erg mijzelf!

Dit is iets wat ik de afgelopen tijd, met kindlief in het buitenland heb ontdekt, ik vind het heerlijk in mn uppie, maar ik kan ook niet wachten tot kindlief weer thuis is...
De moeder in mij is echt niet weg en zal ook nooit weg gaan, ze is en blijft mijn meisie!
In deze tijd heb ik van anderen wel veel bemoeienissen gekregen in mijn privé-leven en die stoorden mij, stoorden mij heel erg zelfs.
Dat heeft mij wakker geschud... ik dreigde weer meegesleept te worden en dat mag echt niet meer gebeuren.
Alsof mijn leven en wie ik ben niet goed genoeg is, alsof ik niet goed genoeg ben.
Hoe ik leef is aan mij en aan niemand anders. Punt.
Het geeft wel strubbelingen, maar tja... dan kunnen ze kiezen, dealen met wie ik ben of wegblijven, zo simpel is het.

Soms pakt het niet goed uit, uit je comfort-zone gaan :/
Je moet op tijd de rem erop zetten en je eigen pad weer opzoeken....
Ik zat al weer op mijn eigen spoor, maar nu wordt het tijd om me daar ook weer stevig op te settelen...

Zoals zoveel dingen in het leven, zal ook dit echt wel weer gaan lukken en zal ik ook weer dingen tegen komen waaruit blijkt in welk stadium ik zit.

Het blijft mooi, om je eigen leven zo uit te pluizen en op het spoor te zetten ;)

helemaal terug op 't spoor!

Tja, terug op 't spoor is ook echt en helemaal terug op 't spoor!

Niet alleen in het goede, ook in het minder goede...

Na 10 x B12 prikken moest ik terug komen op het spreekuur, dus, braaf als ik ben doe ik dat netjes.
Malina mee, want ze was vanochtend al niet mee geweest en dat is bij haar nog wel een dingetje...
Kreeg ik als eerste onbehoorlijk commentaar dat ik een hulphond mee had...
Lekkere start weer dokter!  grrrr
Hij had ook patiënten die allergisch zijn, héél erg allergisch, dus geen hond mee de spreekkamer in.
Ik wees hem nog even op de wettelijke verplichting, maar dacht er het mijne van.
Malina is in opleiding en normaal gesproken laat ik de honden in opleiding thuis als ik naar de arts moet.
Maar, Malina kan niet goed alleen thuis zijn en voor haar is dit enkel maar extra goede training, dus voor haar maak ik een uitzondering. Daarbij is ze superbraaf!
De opmerking over allergie schoot mij heel erg in het verkeerde keelgat.
Ik ben zelf allergisch, voor honden, maar nog meer voor parfum!
Enig idee hoeveel mensen er met parfum/luchtjes op in een spreekkamer komen?
Dus nee, doktertje... hier kom je niet mee weg...
Was ik maar niet zo moe om hem dit meteen te zeggen... maar daar kom ik juist voor en die B12 prikken helpen totaal niets.

Dus ook op medisch gebied zitten we op het oude spoor... klachten blijven, niets helpt en wat moet je doen als je het niet meer weet en de dokter ook niet?
Hij wilde me in een revalidatie traject hebben, om te leren om te gaan met pijn en vermoeidheid... dit heb ik al gedaan en ik weet heel goed hoe ik er mee om moet gaan. Maar waarom verergeren de klachten?  Dat wil ik graag weten!

We gaan eerst die essure er maar eens uit laten halen, daarna zien we wel verder... wie weet welke klachten er verdwijnen en wie weet welke ik ervoor terug krijg!
Tis wel weer een operatie natuurlijk.

Maar het zou mooi zijn als ik weer iets meer energie zou krijgen, iets minder pijn en me weer kan richten op leuke dingen.
Al zal dat puppy straks wonderen verrichten :D   Daar ben ik zeker van!
Alleen het idee al dat zo'n klein pluizebolletje hier straks rondloopt... héérlijk!

                                           

terug op het spoor

Terug op het spoor, mijn spoor wel te verstaan.
Al kost dat nog wel de nodige moeite.

 Ik hou er wel van, lekker buiten mijn comfort zone experimenteren of het wel of niet bij me past en of ik er mee verder wil.
Misschien toch iets mee wil doen maar dan meer bij mij passend en mij niet laat leiden door de ander.
Het koste even tijd en inzicht maar uiteindelijk, door schade en schande denk ik nu dat ik ben waar ik weer zijn wil.

Vorig jaar, of was het al eerder?  nam ik een grote stap buiten mijn comfort zone door buddie/aanspreekpunt van mijn buurvrouw te worden.
Ik was me heel bewust van mijn keuze en kon een beetje inschatten wat me te wachten stond.
Maar dat was niet het enige...
Het leven gaat namelijk gewoon door met alle voors en tegens en ik ben iemand die altijd verder wil... nieuwe dingen doen of oude dingen nieuw leven inblazen, hopend dat het nu beter uitpakt.
Dus, ik melde me weer aan bij datingssites!
Want ja, zeg nou eerlijk, een goeie relatie is nooit weg natuurlijk en met Alicia op dit moment in het verre Australië leek het mij een geschikt moment.
Maar die moeite had ik me kunnen besparen, laat mij maar lekker gaan, zonder bemoeienissen van een ander.
Alleen al die vraag; 'wat heb jij gedaan vandaag?'
Wat gaat een ander dat aan!!
En ik weer met mijn toch al wankele gevoel van nuttig zijn in de maatschappij met de feiten op de neus gedrukt. Nee dank je...
Direct na de afmeldingen bij de verschillende sites, begint m'n buuf...
Oeiiii, ophouden nu dacht ik bij mezelf, maar dat kan ik haar natuurlijk niet zo op die manier zeggen.
Dit moet subtiel en tjeee, dat kan ik ook! haha

Uiteraard komen alle niet gewenste acties samen in een tijd waar je van het ene naar het andere wordt gesleurd... ouders, ziekenhuis, huisarts, dierenarts, buufje 1, buufje 2.

Achteraf zou ik het niet anders willen, vooral nu blijkt dat ik alles prima kan handelen, ondanks dat ik soms dacht dat ik gillend gek zou worden!

Ik was even op een zijspoor, maar nu weer terug op mijn eigen goede spoor, waar uiteraard nog vele zijsporen op te vinden zijn en die ik ook nog wel eens zal nemen, bewust of onbewust...

Voor nu weer even de rust pakken, genieten van de bende hier en wachten op de thuiskomst van kindlief... toch stiekum wel een heel lekker gevoel!

de #essure, vervolg

De keus is gemaakt....
Op de foto was duidelijk nog een achtergebleven fragment te zien en dan kun je haast niet anders als de boel er maar uit laten halen.
Shit!!
Al had ik me voor de uitslag al bedacht om de boel eruit te laten halen, nu is het echt en gaat het gebeuren...
Stiekum had ik gehoopt dat de gynaecoloog zou zeggen dat het niet nodig zou zijn maar helaas...

Als de tijd toch eens terug gedraaid kon worden hè... dat zou me twee operaties gescheeld hebben...
Ik baal, en niet zo'n beetje...

Nu maar hopen dat er klachten mee verdwijnen en we daarna een wat fitter leventje kunnen gaan draaien, dan is het in elk geval nog ergens goed voor geweest ;)

Klein detail... de arts die de essure heeft geplaatst heeft het over de rechter die geplaatst is, maar op de foto was het de linker die er nog helemaal zit.
Ik heb rechts wel pijn, maar omdat dit dus volgens die arts klopte met de geplaatste essure heb ik daar nooit aandacht aan besteed.
Nu blijkt dus de pijn met de verwijderde en zoals nu blijkt een achter gebleven deeltje te maken te hebben...
Want die pijn kwam direct na het plaatsen van de essure, niet na de latere plaatsing van de clip en het branden...
Wat moet je met zo'n arts??
Ik ben allang blij dat hij met pensioen is, daar werd in de plaatselijke krant een hele pagina aan besteed... maar owwww, wat zou ik hem deze ellende nog even graag voor de voeten gooien... grrrr.

Maar goed, we gaan ons dus maar rustig voorbereiden op een operatie, heftiger als de laatste keer, dat is al wel duidelijk  :(

wat een week....

Soms is het gewoon even niet anders, dan komen alle dingen tegelijk... deze week was zo'n week.
Drie afspraken stonden gepland en ik dacht tussendoor genoeg bij te kunnen komen maar dat liep toch net even anders...

Het begon al met weer een terugval in de vermoeidheid... die B12 prikken lijken wel averechts te werken, heb ik weer :/
Maar goed, we kunnen niet minder doen als dat we doen, dus met een big smile gewoon doorrrrr.
Een gelukkie dat de drie dames gezellig samen willen wandelen, dat scheelt een loopje.
Dinsdag een afspraak in Schagen, Stichting Vom Falorie is een feit!!  Als penningmeester de handtekening gezet, we kunnen niet meer terug!
Alsof we dat willen, haha, nee, we gaan ervoor!!
Maar daarover later meer, er moet nog heet een en ander gebeuren voor we echt kunnen draaien :)

Maar zo'n dagje Schagen is natuurlijk niet zomaar even op en neer, nee, we zijn daar met een clubje van Vom Falorie dus we gaan eerst in het centrum gezellig wat drinken en bijkletsen en Malina kon mooi haar kunsten laten zien ;)  Waar ze glansrijk voor slaagde.
Daarna naar het kantoor van de notaris, het officiële gedeelte, wat uiteraard weer gevierd moest worden in het centrum haha, wat een ellende!
Al met al een heel dagje op pad maar het waas zeer gezellig en meer dan de moeite waard.

Malina heeft zich echt super netjes gedragen, er zijn nog verbeter puntjes, gelukkig! Maar ze doet het zoveel beter als verwacht.. ongekend!
Onderweg heeft ze languit op de achterbank haar gedachte er nog eens over laten gaan, ver in dromenland, ons toppertje!
Thuis had ze weer energie over en dan maar even met de blonde dames mee op hun ronde, die waren ook weer dolblij dat we er waren.
Daarna, eindelijk, voetjes omhoog en hangen... tijd om op te laden...
Woensdag was papa jarig, dus weer op pad, nu zonder Malina... ze zat in de laatste dagen van haar loopsheid, maar ik wilde niet bij mijn ouders met haar geur Rocky onrustig maken, die zich daar in luilekkerland waant.
Dus, voor deze keer maar in de bench...
Tot ik anderhalf uur later door de buuf wordt gebeld dat de honden zo tekeer gaan... owjee...
Tja, Malina kan heel irritant keffen, maar ze is wel vaker thuis gebleven.
Ik dus maar naar huis en oeiiiii, wat een concert!  Ik hoorde ze al bij het begin van de straat...
Malina keft en Chenna doet er een schepje bovenop, wat zou ik op dat moment graag willen weten wat de Nederlandse vertaling zou zijn!
Maar 1 keer mijn EEJ! roepen en het is weer stil in de straat.
Stelletje mutsen.
Meteen de ronde maar lopen en verder met de dag...
Kopje thee zetten, pang! kortsluiting!
Dit is de derde keer al dat dit gebeurt, na eerder nieuwe snelkokers te hebben gekocht mag nu de woningbouw eens kijken wat er met dat stopcontact is...
Dan moet Malina gewassen worden, het is warm buten dus dat kan met de tuinslang... lekker pûh,
Fluffy behandelen, die gaat ook niet zo lekker...
Hokken schoonmaken want hij blijft maar nat...
Ik moet nog een en ander uitprinten, dus maar achter de pc gaan zitten... herkent de pc de printer niet meer!
En dan ben ik wel klaar met de dag, morgen is er weer een nieuwe, dan heb ik alle tijd.

's Morgens fijn trainen met Malina in het centrum en bij de dierspeciaalzaak. Tja, moet ik nog zeggen dat ze het supergoed doet?
Ik had eerder de ochtend de dierenarts al weer gebeld voor Fluffy, want ik weet echt niet meer hoe ik hem schoon kan houden, hij is zo zielig... en vies :(
Ze zou overleggen en later terugbellen...
Nadat ik hem wat had drooggewreven met een handdoek belde ze alweer, ik had weer bloedplekjes gezien bij Fluffy dus dat was een mooie timing...
Afgesproken dat ik diezelfde middag nog op spreekuur moest komen.
Dan appt de buuf... en het gesprek komt op Fluffy. Ik baal zo dat ik hem niet schoon kan houden door die rottige angoravacht van hem.
Dan was en knip je hem toch?
Ik denk, dat doe ik maar het lukt me niet verder meer...
Afijn, ik zeg, kijk eerst maar eens en oordeel dan maar...
Komt er op neer dat we hem hebben gewassen en vrijwel kaal hebben geknipt bij zijn achterpoten en buik... met z'n tweeën gaat dat een stuk makkelijker, dat wel.
Maar het arme beest was volledig in de stress, hij bewoog niet en was volgens de buuf aan het genieten...
Sorry buuf, een konijn dat zich zo stil houd denkt dat je hem gaat vermoorden en opeten, hij houd zich dood...
Tja... buufje is hondjes gewend hè :)
Maar omdat dit toch noodzaak was moest het maar even gebeuren...
Net op tijd bij de dierenarts, Malina ook weer mee na het concert van de dag ervoor, en daar weten ze het ook niet meer.... ondanks dat hij erg veel urine smet heeft was hij nu wel schoon en heeft geen wonden, dus pijnstiller er in, want hij kan nauwelijks lopen en dat zou van de pijn kunnen komen en weer naar huis...
Thuis de poten met gelly ingesmeerd en zijn medicatie geven, hij kon eindelijk weer in z'n hok, bijkomen van deze middag...
Weg rustige bijkommiddag... ach ja, shit happens zeggen we dan maar...
Wederom een gelukkie dat de dames samen kunnen lopen!

Dan de vrijdag....
Ik was zo slim om een afspraak om kwart voor 9 te maken, in Emmeloord, dus half 7 het bed uit.
Met honden lopen, eten geven, konijnen voeren, Fluffy medicatie, hok schoonmaken en zelf ook ff wat eten... lekker bezig op de vroege ochtend.
Maar de rest van de dag gaat super!
Malina mee naar het ziekenhuis, ik verwachte alleen een gesprek dus dat was wel te doen had ik ingeschat.
Na het concert van woensdag had ik het ziekenhuis gevraagd of ze mee mocht en dat was geen enkel probleem, sterker nog, ze was bijna verbaasd dat ik het vroeg!
In het ziekenhuis ook, ze werd nog net niet met onthaald haha
In de wachtkamer kwam een verpleegster bij me zitten, ze vond het zo geweldig dat Malina mee was!
Dus de wachttijd werd ook nog eens leuk, al liep het natuurlijk uit ;)
Daarna mee naar de arts, Malina ging weer rustig naast me liggen en ik was alleen maar trots haha.
Maarrr, toen zegt ze ineens dat ze een echo wilde maken... oei, en wat doet Malina?
Nou, Malina gaat gewoon liggen waar ik haar neerleg en bleef daar liggen zolang als de arts met mij bezig was... geen omkijken naar!
Alleen toen ik naar de kleedkamer liep en de arts naar de spreekkamer liep ze achter de arts aan, al was ze snel weer terug bij mij.
Daarna kon ik meteen een foto laten maken, dus tjee.... ik zat alweer te denken, wat moet ik met Malina?
Nou, ze kan wel in het kleedhokje blijven en dat deed ze dus ook, rustig wachten tot ik terug kwam.
Nog even bijgekletst met de röntgenologe, want ook zij vond het geweldig.
Dus tja, alles weer langer dan verwacht en dan ook maar weer direct naar huis... Fluffy moet nog verder behandeld worden, de honden moeten weer lopen...
Soms!!
Maar als dat allemaal weer is gebeurt kan ik mijn weekend beginnen... Er is de komende dagen niets wat ik moet doen dus ff lekker niks doen.
Maandag gaan we nog even door met ziekenhuizen en verdere afspraken enzo... maar nu ff niet

Deze week is officieel voorbij, wat mij betrtefd  ;)

Fijn weekend

de #essure Vervolg....

Tja, daar is de dag dan dat de afspraak met de gynaecoloog is gepland...
Ik heb er absoluut geen zin in, het plaatsen was een behoorlijk drama en ik was echt in de volle veronderstelling dat, nu de boel daar dichter dan dicht zit, ik er nooit meer mee te maken zou hebben.
Maar helaas...
Gelukkig een arts die weet over de verhalen die tegenwoordig over de essure rondgaan en er geen vooroordelen over heeft.
Zelf was ik duidelijk, de vage klachten heb ik al veel langer, dat die erger zijn geworden lag ook in de planning, maar de buikpijn en de steken in mn lies niet. Net als de overgangsklachten...
Daarnaast was mijn angst dat er met het weghalen van de een en het branden bij de ander niet zo dramatisch als de info deed vermoeden,
Maar na het inwendig onderzoek.. altijd weer 'leuk'... dus niet... begon ze toch over het weghalen van de eileiders te praten.
Ik was er eigenlijk al vanuit gegaan dat het die kant op zou gaan, maar na haar eerste praatje was er een beetje hoop dat het niet nodig was.
Maar ik heb nog bedenktijd...
Alle ins en outs heeft ze meegeven om te overdenken, het is niet zonder risico, er zit wat verkleving dat zou de operatie langer doen duren, het is geen garantie op minder klachten...
Ik weet hoe het gaat, helaas, en dat was geen pretje  :/
Dus tja... wat moet ik!
Er is nog een foto gemaakt waarop de essure goed te zien zou moeten zijn, net als de deeltjes die misschien achtergebleven zijn bij het uitpunniken van de ene.
Maandag de vervolg afspraak en dan zal ik mijn keus maken...
Zoals ik er nu nog over denk laat ik de boel eruit halen...
Maar zoals gezegd, maandag weten we weer wat meer...

wat doe je op een regendag?

Op een regendag doe je dingen die je anders niet zou doen... tenminste, ik wel :)  en al helemaal als het ook nog eens zondag is.
Zo stond ik later op als anders en ging alles een versnelling langzamer.. heerlijk wakker worden.
Dus de ochtend was al bijna voorbij voor ik aan m'n ontbijt zat, de dag wordt er alleen maar beter van!
Met de regen in het vooruitzicht en er twee keer door te moeten bedacht ik dat dit het uitgelezen moment was om te kijken of Malina al een stukje met de andere honden mee zou kunnen.
Zo gezegd, zo gedaan.
En ja hoor... verbazingmomentje nummer zoveel!
Alsof ze niet anders kent, zo makkelijk loopt ze mee, opgesloten tussen Chenna en mij, wat ik niet had bedacht maar Chenna wilde percé links lopen ... muts dat ze is... liep madam mee en dan ook maar de gewone, grote ronden.
Gelukkig bleef het droog en kwam de bui pas toen we weer binnen waren.
Aan de toast met crackers en de honden aan m'n voeten... zo hoort een zondag te zijn!
Nog wel even het dagboek van Malina bijwerken en ach, als ik dan toch bezig ben, ook nog even terug lezen...
En dan zie ik dat ze hier precies een maand is... niet te geloven hoe groot de stappen zijn die ze heeft gemaakt, van bang, schuw meisie, naar stoere chick!
Bizar!  in zo'n korte tijd.
Er is bijna geen uitdaging meer te bedenken... pfffft...

Bericht van Alicia gehad, is altijd goed :D
Bericht van Rocky gehad, was helemaal goed :D
Bericht van pa gehad, is iets minder goed, maar we blijven positief dus is ook goed  :D

Ik zeg; op een regenachtige zondag tel ik m'n zegeningen!

Ik pak nog een tast met salade en duik m'n boek weer in.

Fijne dag!!