mijn doel is....

Tja, daar vraag je me wat...

Ik weet het, om vooruit te blijven gaan heb je een doel nodig en ik zoek me rot maar ik kan me nu even niet opladen om een doel te zoeken...
Behalve dan mijn goede doel Stichting Vom Falorie Hulphonden  😃

Daarbij vind ik het niet kloppen om een doel te moeten zoeken, je moet een doel hébben!

Nu ben ik iemand die altijd vooruit wil, niet of zo min mogelijk terug kijkt en altijd meer wil dan ik kan.
Maar op het moment ben ik inspiratieloos...
Ik doe niets wat ik eigenlijk altijd als doel had.
Ik doe wel wat ik eerder nooit deed!
Wat ik eerder als onbelangrijk of een leuke bezigheid zag doe ik nu.
Is dat ook een doel?
In mijn beleving wel...
Ik lees zoveel over het 'moeten' zoeken naar een doel om je leven zin te geven dat ik er een beetje tegendraads van wordt (ook een hele duidelijke eigenschap van mij 😋 )

Ik ga dus niet op zoek naar een doel, maar pak mijn doel zo gauw als ik die zie.
Gister waas dat shoppen, maandag een boswandeling, vandaag bloggen...
Zo heb ik elke dag een nieuw doel of uitdaging en ze komen gewoon op m'm pad, ik hoef er geen moeite voor te doen.
Wie weet ga ik vanmiddag wel iets bedenken wat ik wil doen met als rode draad op dit moment... weinig energie en lust om ook maar iets te bedenken.

Het afgelopen jaar ben ik te lang buiten mijn comfortzone gegaan, dat heeft zo zijn littekens nagelaten.
Om een keer buiten je comfortzone te gaan vind ik helemaal top, maar om het te verweven met je eigen leefstijl is een ander verhaal.
Dat kan zeker goed gaan, maar in mijn geval niet.
Op zoek naar een doel is voor mij misschien wel op zoek naar mijn comfortzone...

En al schrijvend kom ik dus toch weer uit op mijn doel.
Wat is schrijven toch mooi!
En het is tijd om met de honden te gaan lopen... heerlijk in mijn eigen buurt en in mijn eigen comfortzone

back to basic... tis zoals het is 😏

#vrijdagde13e

Normaal ben ik niet zo bijgelovig, maar vandaag is het gewoon zo...
Vrijdag de 13e en alles wat ik begin of te horen krijg is bagger...
Lekker begin van de dag!  Dus niet!

Buiten vieze blubbersneeuw en niks niet genieten van een wonderschoon wit winterlandschap.
Het voordeel zit um dan wel meteen in het nadeel, het is niet glad, alleen vies...
En koud...
Ik lijk niet warm te kunnen worden de afgelopen dagen.
Dus lekker ingepakt in een deken, dik vest aan, sjaal om... de handschoenen laat ik nog maar even achterwege al zijn mn handen steenkoud.
Ik denk dat ik maar een dipdag neem...
Niets doen, alleen in die warme deken kruipen en verstand op nul.

Afijn, de pc wordt toch opgestart en in de mailbox is weer genoeg te lezen... maar weinig leuks...
Weer niet automatisch kwijtschelding van de gemeentebelasting... ik zit ver onder basisinkomen en kindlief verdiend bijna niets.
Wat is hun probleem! grrrrr
En de gemeente wil nog niet met mij over werk zoeken praten, nóg niet! Verwachten ze verbetering dan?
Nou ja, ik hoop met ze mee. Tot die tijd mag ik met mijn vrijwilligerswerk bij Vom Falorie doorgaan.

En nu sneeuwt/regent het buiten... nog viezer als wanneer het ligt...
En het is koud... en de verwarming geeft pas warmte als de buren de kachel ook aan gaan zetten.
Dus weet je... ik kruip lekker in mn warme deken en néém die dipdag

Dit keer heeft vrijdag de 13e gewonnen... tot nu in elk geval
De dag is nog jong en wie weet komt red bull nog langs met een dosis goede energie om de dag goed af te sluiten.
Nu bedenk ik me net dat ik gister de zwarte kat van de buren heb zitten pesten toen die naast me ging liggen op de bank. Ze wilde niet dat ik haar over de buik aaide en beet en klauwde mij. Een heerlijk nostalgisch moment naar onze eerste kat die dat vele malen harder deed en we daar een spelletje van maakten haha
Deze kat kon het echt niet waarderen en ging weg.

Misschien moet ik iets meer oppassen met zwarte katten en vrijdag de 13e... ik ga in elk geval de ladders uit de weg 😊

En voor de positieve noot;  de honden zijn lief, de knagers altijd gezellig, een kleine afwas, de pc startte in 1 x op, geen kruk nodig met lopen en een heerlijke mok warme thee in het vooruitzicht.
Buiten is het inmiddels weer droog en de zon komt zelfs door.
En mn dipdag is ingepland.
Mens! Tel je zegeningen!
Zelfs met een slechte start komt het toch weer goed.

Have a nice day!

een goed begin....

We zijn het jaar bijzonder gestart... het is nog maar 8 januari, maar het voelt alsof ik al zoveel stappen heb gezet dat een half jaar me al reëel lijkt.
Maar dat zal meer met mijn geheugen te maken hebben hahaha  😂

Maar er zijn wel degelijk drastische veranderingen!
Allereerst ben ik, na anderhalf jaar bijna dagelijks mijn tv en modem resetten dankzij de draadloze verbinding, eindelijk geholpen aan een goede, vaste oplossing... pfffft.
Wat een luxe ineens om gewoon de tv aan te zetten en meteen beeld te hebben.
En ja, ik had veel eerder een vast lijntje kunnen leggen, ware het niet dat ik daar een hele lange kabel voor nodig heb, die langs allerlei hoekjes gelegd moest worden, mij dat de nodige fysieke problemen en klachten oplevert en het geen gezicht is.
Nu kreeg ik de kabel terug betaald en tjee... in de winkel zie ik een veel mooiere oplossing om de kabel langs de muur te krijgen. Verder hielp een kleine verhuizing van wat spulletjes ook mee om de draad weg te werken 😊
De fysieke klachten had ik toch al, dus het viel niet heel erg op dat die na het leggen weer wat verergerden. Ik ben immers nog aan het herstellen.

Het gevoel van luxe werd nog eens versterkt door het besluit om Rocky te laten verhuizen.
Het heeft me bijna een jaar gekost om het daadwerkelijk te doen, maar nu was mijn grens met hem wel bereikt.
Erg jammer, want ondanks dat hij klein en lelijk is, is het ook een grappig en sociaal hondje waar ik naast zijn gepies in huis weinig last van had.
Zijn gepies had niets te maken met zindelijk zijn... maar alles met, tja met wat eigenlijk...
Soms dacht ik onzekerheid, soms gewoon omdat hij het er niet mee eens was of gewoon omdat hij overal lak aan had en het zo gewend was...
Het maakt ook geen verschil, hij pieste in huis en nooit waar we bij waren en dat is zo ongelooflijk frustrerend!
Bij een pup zit er een logica achter, bij een herplaatser ook. Ik heb zwerfhonden in huis gehad die binnen een week gewoon zindelijk waren, dus waarom kon dit kleine ventje dat niet?
Ik heb echt vreselijk de pest aan pissen in huis...
En sinds mijn operatie had meneer zijn poot weer vaker omhoog en aangezien niet ik maar kindlief het eerst beneden was waren we nu allebei wel klaar met hem.
Ook begon hij weer achter de meiden aan te lopen en onder de staart te likken, zelfs zij werden er vervelend van.
Dus op een goede maandag, de eerste van het jaar, maar naar de buuf gegaan met de shih-tzu's.
Ze wist van de irritaties en aangezien Rocky bij mij was om haar teefjes te dekken moesten we samen een oplossing bedenken.
Ik uitte mijn beslissing op facebook en ineens kwamen er reacties van mensen die hem wel wilden.
Wow... Die heb ik uiteraard warm gehouden, maar tot ik met de buuf tot een goede beslissing was gekomen kon ik nog niets echt doorzetten.
Uiteindelijk gaf het belang om hem als dekreu te blijven gebruiken toch de doorslag, hij schijnt zeer mooi te zijn voor een shih-tzu, dus heeft ze besloten om hem zelf in huis te nemen.
Ze heeft er lang genoeg over nagedacht, ze kent het ras als geen ander en heeft alle kennis in huis die nodig is om het goed te laten verlopen.
Dus, meneer ligt nu prinsheerlijk op stoelen en bank, voelt zich prima tussen de andere soortgenoten en zo lijkt het nu de ideale oplossing.
Hij heeft het jaar hier blijkbaar nodig gehad om in te zien dat hij tussen zijn eigen soort thuis hoort. Alle ellende die we met hem hebben gehad was ergens goed voor en nu het voor mij klaar was, was het bij de buuf rustig genoeg om hem daar tussen te zetten.
Zo kan hij zijn roedelgedrag zoals wij het hier ervaarden gewoon voortzetten, wordt hij gecorrigeerd zoals hij het begrijpt en verder mag hij gewoon een lief klein schatje zijn...
De eerste berichten zijn heel goed, dus ik heb er alle vertrouwen in dat het goed blijft gaan.

En voor ons?
Wat een rust....
Gewoon de kamer uit kunnen gaan en weer binnen komen zonder eerst de vloer af te scannen of er weer ergens een plas ligt.
Niet meteen als je dat ziet uit je dak gaan en voor de rest van de dag sjagereinig zijn omdat je niet weet of hij, als je even de boodschappen gaat doen, weer de boel (lees stoel) onder piest.
Geen gepoep op straat, al vond ik dat niet heel erg, dat ruimt veel makkelijker op als in het gras 😉
En geen gesleur omdat hij die ene paal zeer zeker moest besnuffelen en natuurlijk beplassen.

Afgelopen jaar, met hem, was een goed leerjaar... zo een wil ik nooit weer!
Ik verhuis niet snel een hond die mij niet echt past, als ik er voor gekozen heb blijft hij, hoe dan ook maar wat ben ik blij dat ik met Rocky toch de keus heb gemaakt.
Lekker verder met Laika en voor nu Chenna nog zolang kindlief nog thuis woont.
Er komt vanzelf wel weer iets op m'n pad.
Een maatje of een hondje in opleiding... ze zijn zeer welkom!

#nieuwjaarsdag2017

En ineens zitten we in het 'volgende' jaar...
Ik lees verschillende blogs over 'terug denkend over het afgelopen jaar' en beloof mezelf om daar dit jaar niet in mee te gaan.
Het afgelopen jaar was voor mij niet leuk, veel moeten loslaten waaronder mijn allerliefste maatje en als ik dan moet terug denken in het afgelopen jaar heeft dat een mega stempel gezet op het hele jaar.
Het gemis van....

Dus kijk ik liever vooruit naar 2017, wat me dat gaat brengen en welke mooie en minder mooie dingen er op mijn pad gaan komen...
Als er één ding is waar ik hopelijk mee kan werken is mijn energie.
Als die nou eens toe zou gaan nemen en niet zoals nu, me ergens in een level houd van, 'ik wil wel maar ik weet eigenlijk al niet meer wat ik nou wil'.
Die schemerwereld onder mn hersenpan mag wel weer eens met licht beschenen worden.
En als ik daar iets aan kan doen, dan ga ik daar volledig voor!
Het kan natuurlijk ook nog een nawee zijn van de narcose... al is die van de ene laatste keer ook nog niet uitgewerkt 😒
Maarrrr, dat gaan we allemaal meemaken het komende jaar.

Het nieuwe jaar mag ik beginnen met een gesprek over passend werk via de gemeente hier. Tja, na 20 jaar afgekeurd te zijn voor werk zal er nu vast wel ergens een passende job te vinden zijn 😂
Ze brengen het heel liefjes, ze willen inzicht krijgen onder hun uitkeringsgerechtigden, dus tja, daar is weinig op aan te merken.
Stiekum hoop ik dat ze iets vinden waar ik mee kan werken, dan heb ik tenminste weer iets reëels als doel en help ik mee mn eigen kas te spekken.
Tenslotte ben ik wel handig geworden op de computer 😉
En ja, ook dat gaan we meemaken.

Ook zal er in huize Bijdevaate het een en ander veranderen...
Het moet toch wel héél raar lopen dat kindlief geen eigen stekkie zal krijgen, begin dit jaar!
Dat zal wel een leegte achterlaten...
Afgelopen zomer was ze natuurlijk al in Australië en had ik het rijk alleen maar toen was Chenna nog wel hier en de cavia's, die ze ook mee wil nemen.
En met haar zullen er meubels en al haar spulletjes mee verhuizen.
Niet te vergelijken met die maanden dat ze in Australië zat!
Ik zou bijna zelf op zoek gaan naar een kleinere woning haha
Maar we gaan het meemaken komend jaar.

Ik denk dat dit wel de hoogtepunten zullen worden voor het komende jaar.... de een voortkomend uit hoop, de ander is gewoon reëel.
Ondertussen zullen er nog heel veel andere ervaringen langskomen, mooie en minder mooie, maar altijd weer een ervaring waaruit geleerd kan worden.

We gaan het allemaal meemaken het komend jaar

Een heel gelukkig en voorspoedig 2017 allemaal!