zaterdag 7 oktober 2017

en dan is het afwachten...

Tja, het ene moment zit je te juichen dat kindlief op zichzelf gaat, maar nu is het afwachten begonnen...
En wachten duurt lang!
Ik zit me te bedenken hoe ik straks mijn nieuw gewonnen ruimtes ga inrichten en kom... tot niks :/
Ik heb nu totaal geen zicht op wat ik heb en wat ik straks overhoudt hahaha
In grote lijnen wel natuurlijk, maar die details... en eigenlijk wil ik alles wel veranderen...
Maar dat heeft weinig zin als ik toch naar Emmeloord ga verhuizen...
En dan slaat er twijfel toe.... wil ik echt wel verhuizen?
Op zich zit ik hier, tussen mn 4 muren prima. Weinig hinder van de buren, wel wat herrie en die vieze sigarenrook naast mn voordeur, maar ach.. is dat de reden om weg te gaan?
(Eigenlijk wel... zeker nu er steeds meer bewoners onder begeleiding in de buurt komen wonen en ze veel in het centrum naast me zitten)
Maar nu de ramen en deuren weer dicht zijn hoor ik enkel de buurjongen over de trap rennen.. ach, dat is niet de hele avond.
En ik heb leuke buufjes...
Maar aan de andere kant heb ik hier helemaal niets...
Op straat spreek ik wel eens een buur, ik kom nogal eens buiten met de hond natuurlijk.
En in de buurtsuper spreek ik wel eens iemand...
Maar de leuke buufjes zijn altijd druk, zelfs als we eens iets samen doen moet dat altijd snel haha.
Nou weet ik ook wel dat mijn leeftempo heel laag ligt, ik gebruik elke minuut van het uur maar zo zijn de buufjes geen reden om hier te blijven...
Wat mij het meest stoort aan hier wonen is het dorp zelf...
Ik voel niets positiefs en als straks kindlief hier ook niet meer woont en ik voor iedereen waar ik heen wil de auto in moet...
Zal ik dan toch gaan verhuizen?
Gelukkig heb ik nog een jaar voor er iets aan een woning vrij komt dus lang genoeg om er over na te denken.
Wie weet wat er allemaal nog gaat gebeuren.
Ik verheug me nu op het alleen zijn met Ayla samen en de cavia's + konijnen.. of gaan die ook met kindlief mee? haha
Ik ben heel benieuwd hoe mij dat gaat bevallen of niet...
Wie weet val ik wel in een groot gat, ga ik me heel zielig eenzaam voelen en weet ik me met de tijd geen raad!
Whahahaha, nee hoor! Dát zie ik echt niet gebeuren
Op naar een tijd vol veranderingen!
De grootste verandering is nog wel dat mijn inkomen fors omhoog gaat zonder inwonend kind... en meteen is dat zo zuur omdat ik het liever sámen wat minder krap had gehad.
Maar die luxe zal wel heel snel wennen!!