Ik kan alleen maar bedenken; alles!
Je was lief, een schatje, een trut, een zeikerd, een maatje, niet weg te denken...
En toch ben je nu weg en laat je een grote leegte achter.
Leger dan ik voor mogelijk had gehouden...'
Jou energie was meer aanwezig dan je in zicht was... altijd lag je lekker te snurken in je mand, tot je door had dat we gingen lopen, dan was je er als de kippen bij...
Terug denkend aan jou puppy tijd hier bij ons... dat kleine puppy die vol bravoure rondliep tussen Kim en Nimo in. Recht op Alicia af en geen oog voor iets of iemand anders.
Alicia was jou maatje, daar liet jij geen twijfel over bestaan...
Kleine puppy met je veels te lange oren..
Maar achter je ongelooflijk lieve koppie school best wel een pittige tante.
Kim had haar poten vol aan je, vooral toen Nimo ons had verlaten...
Nadat Kim in training op school was had je alles voor jezelf en de logé's werd dat ook echt wel duidelijk gemaakt..
Waren ze te druk? Ging je er gewoon met je dikke billen op zitten!
Zo hield je de pups wel onder de duim, dwaze meid.
Ondertussen was je zelf ook ondeugend genoeg. Je was een echte tuinier, plantjes die net in de grond zaten bracht jij trots weer naar binnen, post kwam je brengen maar niet direct.. eerst even rondlopen met een bek vol kranten.
Laten we het maar niet over de speelpartijen hebben met je zussen Lotus en Lilly!
Maar je trainingen deed je geweldig!
Zelfs zo goed dat met een dik pak sneeuw nog netjes de stoepranden aan gaf, maar was de sneeuw eenmaal weg had je genoeg gedaan en mocht ik het zelf weer doen...
Meisje, meisje... ik kan nog uren zo doorschrijven...
Je was bijzonder en dat zal je altijd blijven.
Samen met Ludo een twee eenheid... wat een mooi koppeltje waren jullie!
Ik heb jou met trots bij school ingeleverd, want jij ging het wel redden als geleidehond... al was je af en toe ook een ongelooflijke muts haha.
Marko leerde ik op internet kennen voor hij met jou werd gematcht... het heeft gewoon zo moeten zijn..
En wat een mooie jaren hebben jullie gehad!
Weer een mooie twee eenheid... al had je in die jaren ook je 'Laika momentjes'.
Maar die maakten jou ook bijzonder...
Ik ben blij dat ik jullie al die jaren heb mogen volgen en je nog regelmatig even terug zag...
Vorig jaar augustus mocht je met pensioen en kwam je weer terug waar je bent begonnen... Bij Alicia en mij...
Onze heerlijke Muppie...
En je nam je pensioen.. wandelen en meegaan daar kwam je je mand wel voor uit, maar de rest van de dag lag je heerlijk te snurken. Af en toe even een knuffel halen, zelfs op de bank even rollen en tegen of over ons heen schurken. Maar al snel weer terug in je mandje.
Je werd weer een twee eenheid, nu met Chenna...
De andere honden deden je niets al leerde je ze wel dat ze op hun plaats gingen als er schoongemaakt werd in huis... hoe deed je dat??
Het was gewoon bizar! Geen enkele hond deed dat meer toen jij je opleiding inging en je komt terug en ze volgen meteen je voorbeeld!
Maar sinds je hier was zagen we ook je 'mankementjes'... Je liep niet echt goed maar ach, je ging graag mee en kreupel was je nooit..
Tot afgelopen zaterdag waren er zorgen, maar niets in het bijzonder...
Zaterdag werd je ziek, overgeven en misselijk en het hield maar niet op...
Een echo liet geen afwijkingen zien, net als de bloedwaarden...
Maar je kon bijna niet meer lopen en eten wilde je niet...
Een beetje drinken ging dan nog wel...
Het was ineens helemaal niet goed meer met je...
En er was geen oorzaak te vinden...
Een laatste poging om je weer op de been te helpen, aan het infuus met medicatie en vocht, hielp ook niet...
En dan is er het moment dat je moet beslissen dat het zo niet verder kan en we je hebben laten inslapen....
Moegestreden, na een geweldig mooi leven aan de zijde van Marko waar Alicia en ik een mooi begin en een heel mooi eind van mochten mee beleven...
Lieve, lieve Laika... we missen je...
Maar er is rust omdat we weten dat je nu je echte rust hebt...
dag lieverd, ondeugende en ongelooflijke muts....
Dag Muppie....
