een nestje, 2

4 weken zijn Sjors en Sjimmie intussen... en wat een verschil met de eerste 3 weken!
Kon ik toen enkel maar toekijken, eens per week de matten verschonen en verder niets, kan ik nu aan de bak.
Al is het nog altijd heel rustig hoor, 2 pups maken niet zo heel veel sooi haha
De matten zijn vervangen door een ruw vinyl met daarin een stukje mat waar ze hun behoefte op kunnen doen... en dat doen ze!
Ik had echt geen idee hoe ik ze dat moest leren, maar ze doen het gewoon zelf!  Wéér niets te doen!
Naja, deze mat moet wel elke dag, soms vaker verschoont worden. even onder de tuinslang afspoelen, drogen en hup die kan weer gebruikt worden. Dan is het warme weer wel weer fijn.
Het meeste werk is de tuinslang in de keuken aansluiten 😁
Het toekijken hoe ze zich ontwikkelden was ook een ervaring op zich... het tijgeren ging ineens over op staan, ineens trokken ze een achterpoot onder het lijf en drukte zich op Sjors was de eerste... teefje hè haha
En was waar ineens een wankel stapje, dat ene stapje werden er steeds meer en tja, broer Sjimmie, groot en sterk, kon niet achterblijven... helaas, dat deed hij wel 😅
Met veel frustrerend gepiep en gehuil tot gevolg, ach jochie toch... LOL
Niet dat Sjors niet piepte, ook zij werd wel moe van al het proberen en weer vallen en ook zij kan een keel opzetten.
Maar nu lopen ze echt goed en is het frustrerend piepen wel over... maar heb ik het ze zelf weer aangeleerd...
Ik heb ze een keer buiten de kist gezet, in de veronderstelling dat ze wel dicht bij de kist zouden blijven en ik even snel kon schoonmaken.
Niet dus! meteen de hort op, meteen de keuken in en onderzoeken. Niets zitten kijken wat het allemaal was, nee, hup, kijken en ontdekken!
Zo gaaf!!  Hier hou ik van!
Kleine boefjes... en toen ging het lopen nog niet zo makkelijk als nu en heb ik best een gladde vloer, daar hadden ze helemaal geen last van haha
Wat leuk!
Maar ja, dat smaakt wel naar meer en nu hangen ze steeds over de ingang heen en willen weer die ruimte in..
Nu moet ik bedenken hoe ik dit wil oplossen. Een ren is een oplossing maar dan kan Skai niet meer zomaar in en uit lopen, ze moeten toch drinken en soms wil ze met ze spelen. En het is niet dat ze geen ruimte hebben, de kist is mega groot!
Ach, we vinden wel een oplossing.
Op naar de volgende stap, vaste eettijden met een papje, minder moedermelk, beetje regelmaat van eten, spelen, slapen er in te krijgen.
Ondertussen blijft het genieten... zo leuk deze kleine boefjes... even gezellig knuffelen, ze leren mijn stem al kennen, al die nieuwe fases... zucht... zo leuk... 💖

een nestje

Een grote wens is in vervulling gegaan.... een nestje puppies wat bij mij geboren is...
Skai is de uitverkoren moeder en komt 7 weken voor de geplande bevalling bij mij... of 2 weken na het dekken kun je ook zeggen haha
In eerste instantie dus gewoon een herplaatser in huis, die zich even aan mijn regels moet aanpassen, maar verder een prima hondje is om bij je in huis te hebben.
Samen leven we toe naar dé dag... de dag van de bevalling.
En als je nu denkt dat dat leuk is... nou, het is anders hahaha!
Met de pups in opleiding ben ik natuurlijk gewend om bezig te zijn, samen bezig met het leren van van alles...
Met Skai ben ik bezig om haar rustig en vertrouwd te maken... ze gaat niet mee boodschappen doen of mee naar kindlief. Een enkel uitje naar moeders waar ze mee kan. Meer niet..
Dus als ik iets wil moet ze thuis blijven en dan ben ik niet op mn best...
Ik vind het niet fijn om alleen op pad te gaan en ik weet dat zij niet graag alleen thuis is...
Dus ik stel alles uit... Als de kasten echt leeg zijn ga ik wel boodschappen doen, maar ben snel weer terug... In het centrum heb ik niets te zoeken en een bezoekje naar kindlief wordt een stuk korter als normaal.
In mijn beleving is dit vooral een stukje beperkter leven, maar hé, het is voor een goed doel Puppies!!
En tja, hoe dichter we bij dé datum komen, hoe beperkter ik wordt...
Skai hoeft niet zo veel meer te lopen, dus de rondjes worden korter...
Ze kijkt nu bijna paniekerig als ik even weg moet... dus ik blijf meer thuis
Daarbij wil ik ook snel weer naar huis want stel je voor dat er iets gebeurt thuis! Ik wil niets missen!
En dan komt de onrust... Ze eet een stuk minder... ze begint op bepaalde donkere, kleine plekjes te krabben dat het een lieve lust is... zou het nu beginnen??
Maar nee, vals alarm we gaan weer rustig liggen las eind van de middag het eten op is...
Dé datum komt steeds dichterbij... ze hijgt, de krabt, ze eet niet... tot eind van de middag, dan eet ze en wordt ze rustig... weer een rustige nacht verder...
Dag 57 breekt aan... en weer begint de dag met niet eten, krabben... en uiteindelijk weer gewoon eten en rust...
Pfffffft, hoe frustrerend is wachten!
Alles duurde al langer dan gepland... haar buikje werd pas na 7 weken dikker en toen ook nog niet eens zo heel erg dik... gelukkig was er het doorzichtige vloeien, anders was schijndracht in mijn hoofd blijven spoken.
Al die verkeerd afgelopen verhalen en ervaringen spoken sowieso al door mijn hoofd... die pony die zelfs aan het bevallen was, in haar beleving dan maar gewoon schijndrachtig was... echt hè, schoppend veulentje was gewoon beweging in de darmen, echt dik, echt volle uier...
Maar gelukkig had Skai die doorzichtige slijmdraad... zeker weten pups!  Maar toch hè... hahaha
Of ik merk niet dat ze weeën krijgt en lig boven te slapen terwijl zij de pups er uit drukt.... NEE! dat wil ik niet!  Stel je voor dat het niet goed gaat, net als die hond van mn baas die zichzelf dood gebaart heeft... of hun andere teef die de pups begroef... doodeng!
En dan schiet je ineens heel snel je bed uit omdat madame in de lege mand zit te krabben... gewoon omdat ze een lekker plekje voor zichzelf wilde maken...
Elk onrustig gebaar van Skai wekt verwachting, om daarna weer afgedaan te worden met .. nix...
Owwww, zó frustrerend!
En die spoken in mijn hoofd!  whahahhaha
Ach, ik ken mezelf... altijd doemscenario's in het hoofd maar ervan uit gaan dat alles volgens de normale standaard verloopt  ;)
En net als ik denk, het kan zo nog wel een week duren, dan zijn we ver over de uitgerekende datum en moet ik alles nog beter in de gaten houden, komt mijn moeder langs, want tja... ik kan niet weg en anders zien we elkaar wel heel erg lang niet. En ja, de dag begint weer net als die de hele afgelopen week al begint... niet eten, krabben, hijgen...
Maar het lijkt nu wel onrustiger... en het blijft de hele dag zo doorgaan...
Niet willen eten, ook niet 's avonds...
Nu heb ik goede hoop...
Slapen de ik dus ook niet, ik lig op de bank en luister.. slaapt ze nu?  o nee, daar gaat ze weer... slaapt ze nu wel dan?  jha, nu slaapt ze dan kan ik ook wel even slapen... alleen dát lukt dus niet... En als ik wat indommel hoor ik weer wat, ow nee, dat is Skai niet... nee, dat is Skai ook niet, die slaapt rustig... Gaat het toch weer over? kan ik nu alsnog gewoon slapen?  Ik doe het maar niet... Ik pak mn boek en ga maar wat lezen... Moe genoeg, maar de slaap blijft weg. Elk geluidje maakt me weer klaarwakker.
Om 6 uur is Skai ook weer wakker en we gaan maar een rondje lopen...
Ze wil niet eten, wordt weer wat onrustig dus ik blijf maar rustig liggen, zitten op de bank...
De cavia's verzorgen, weer op de bank met wat eten... dat voelt zelfs gek...
Maar Skai blijft onrustig dus nu moet het toch echt wel doorzetten...
Maar alsnog kan het úren duren!
En dat doet het ook... al wordt die onrust steeds groter... Ik vind dit maar lastig om aan te zien hoor... je ziet de onrust maar je kunt niets doen... alleen af en toe een hand op de kop leggen als ze bij me komt... het komt goed meisje, het hoort er even bij...
Nog een laatste keer naar buiten, ik let goed op dat ze gewoon gaat plassen en er niets geks gebeurt, heb ik namelijk ook al eens gehoord...
Die doemscenario's hè....
Ze duikt weer in een klein hoekje en ineens hoor ik geslobber.... jhaaaaaa! nu is het water gebroken dus nu geen gezeur meer, je gaat in de kist en je blijft daar...
En dat doet ze ook in alle rust... alle onrust is ineens weg, ik zie nauwelijks iets aan haar maar ineens komt er een donkere beweging onder haar staart vandaan...
Ze is er snel bij, likt het vlies van de kop, snoept de moederkoek op en is op en top bezig met haar eerste pupje te verzorgen.... alle zorgen weg, alle doemscenario's de prullenbak in.
Rust bij haar is rust bij mij.
Nummer 2 volgt al snel al was Skai er zelf nog niet direct van bewust, die was nog bezig met pupje 1
Maar ze had het snel door en ook die werd hartelijk verwelkomt.
Wat een prachtige ervaring zeg!
Wat heerlijk dat mijn eerste bevalling zo 'simpel' verlopen is!
Nu zal ik wel meer te doen hebben... whahahahaha
Nou, niet dus.. ja druk met bekijken en genieten, me verbazen haha   owja en foto's en filmpjes maken.
Verder doet Skai alles, ze houdt ze goed in de gaten, verzorgt ze super en ik heb dus wederom niets te doen behalve thuis blijven en er zijn...
Tja... want Skai vind het eerst maar niets als ik ook maar een teen buiten de deur heb... Dat hebben we dus rustig opgebouwd en nu kan ik in elk geval even een snelle boodschap doen.
Al kon ik haar wel meteen de eerste nacht alleen laten zodat ik gewoon in mn bed kon slapen... wel 2 x nog wezen kijken hoor haha
Dus enkel maar wegen, de kist schoonmaken, naja van Skai haar haren ontdoen... dat is voor nu alles...
Gewoon ontspannen, wachten op wat komen gaat, de ontwikkelingen goed in de gaten houden en bovenal genieten van deze 2 wondertjes en hun fantastische moeder