Ik had gehoopt me wat beter te voelen, maar niets is minder waar  :(
Ik ben alleen maar moe.. mijn ogen zitten bijna dicht nadat ik ze net open heb... bah
De nachten gaan wel beter als een tijdje terug, maar lekker de nacht doorslapen, nee... dat niet.
Af en toe een opvlieger helpt natuurlijk ook niet echt mee.
Ik wil meer en intensiever bewegen, maar als dit het resultaat is gaat het um niet worden.
Met Chenna een half uurtje stevig door lopen kan ik bekopen met kramp in mn kuiten, zere voeten, knieën en benen...
Na dat half uurtje moet Rocky natuurlijk ook zijn rondje, dus tja, het is nu dubbel of niets.
Of toch ook Rocky maar gewoon meenemen en de stops en iets minder hard lopen maar voor lief nemen... net als dat ronddrillend vet rond mijn middel  :/

Het is um nu ff niet in ieder geval...

Ik heb mezelf wel een nieuwe e-reader gedaan, aangezien de tablet de boeken wel uploade, maar alleen de eerste paar bladzijden liet lezen en er daarna mee stopte... zucht...
Maar de e-reader is top en met korting ook nog goed betaalbaar.

Op dat punt ben ik zeer tevreden :)

Nu dus de dagen maar rustig oppakken, geen gekke dingen doen en zuinig zijn met de energie
Wie weet komt die weer terug en vlieg ik van hot naar her, schrijf alle afwachtende stukken in 1 keer af en ren ondertussen met de honden rond hahaha

take it easy, take it all

En zo sudderen de dagen door...
Ik merk nu dat ik wel degelijk een zware nasleep heb van het weekendje weg, ik ben zóóóó moe... bah!
Ik ben alleen nog naar mijn ouders geweest, met de honden die daar meteen even lekker konden dollen in het bos.
Verder komt er niets van iets...
Pfffffft...
Dus maar wat noodzakelijk kwaad opgezocht, foto's sorteren bijvoorbeeld...
Of mijn ebooks op de tablet zetten, wat een mega klus lijkt te zijn  geworden nadat die een hele lange tijd stil heeft gelegen.
Zonder internet doet ie het wel, maar hij liep steeds weer vast, dus heb ik hem gereset.
Tja, en dan ben je alle apps kwijt en moeten er weer nieuwe op.
Dan heb je dus toch weer het internet nodig, waaruit blijkt dat de tablet de bekende apps niet meer kan verwerken, ik nieuwe er wel op komen maar dan moeten de boeken allemaal weer geupload worden, wat de tablet allemaal weer niet goed doet...
grrrrrr... gillend gek wordt je daarvan!
Maar nu is het gedaan, dus ben ik even zoet en ga ik mijn tijd besteden met het lezen van nieuwe boeken.
Ondertussen sparen voor een nieuwe tablet ;)

Van Alicia hoor ik regelmatig leuke verhalen, we appen of skypen. Bij mijn ouders hebben we ook even samen met hen geskypt, heel leuk!
En het gaat haar goed, dus geen zorgen, :D
Ze vertelde dat ze een excellent had voor haar spreken in het engels!  dat is toch wel een dikke pluim waard!!
Ik ben echt trots op haar!
Nu is haar studie tijd voorbij en gaat ze een paar vakantie dagen houden in Brisbane.
Donderdag gaat ze naar Springbrook en begint het echte avontuur... zó spannend!
Maar wel heel erg leuk.

Ik ga rustig herstellen en we pikken de draad met dingen ondernemen snel genoeg weer op, alles komt goed!

#AloëVera

Na twee weken van rond hobbelen sta ik weer beter in mijn kracht... een weekendje uit de omgeving, even een hele andere sfeer opsnuiven werkte daar natuurlijk ook aan mee.
De eerste bestuursvergadering voor Stichting Vom Falorie is een feit en die was heel gezellig en duidelijk... er zullen er zeker meer volgen!
Eerst de stichting daadwerkelijk in het leven roepen, daar gaan we voor!
Zoals de ervaring mij al had geleerd, is een weekendje bij John en Sas altijd leuk en zeer gezellig.
Een mooi bos om met de hond te wandelen, goed gezelschap en in je waarde worden gelaten zijn altijd aanwezig... net wat ik nodig had.

Thuis gekomen was de hele nare energie ook verdwenen en kon ik weer verder met mijn eigen leven...
Uiteraard ben ik niets vergeten van wat er gezegd en ik had me net bedacht dat ik nog een ander blogger account had... oeps...
Die dus nog maar even doorgespit en off-line gezet, daar stonden veel lelijkere verhalen en schreef ik echt boos!
Maar 1 blog moet ik eigenlijk naar dit account verhuizen... want ook die was ik vergeten!

Mijn blog over Aloë Vera; http://aloeveraweetjes.blogspot.nl/

Alles wat ik jaren geleden opgezocht heb over Aloë Vera, hoe het toen voor mij werkte, dat blog kan ik nu ook wel weer gebruiken.
Wie weet is het nu wel een goeie tijd om mijn Aloë business nieuw leven in te blazen.. het zou welkom zijn!

Weer wat leuks erbij te doen haha... ik was ook alweer begonnen met het schrijven van... jaja, zoals ik altijd al zeg, we gaan door!

Als ik altijd achterom zou moeten kijken had ik wel ogen in mijn achterhoofd gekregen!

en we gaan weer door!

Want, wat is een dag zonder bloggen?
Nou, een drukke of geen dag, haha

Ik moet zeggen... het gesprek, of moet ik zeggen 'het commentaar' van ... heeft me wel aangezet om de oudere blogs van het internet af te halen en in het vervolg nergens meer namen te noemen.
Vooral de opmerking 'ik begrijp nu wel dat niemand met jou contact wil hebben' heeft er behoorlijk ingehakt.
Al begrijp ik niet waar die opmerking vandaan komt, omdat ik niet merk dat er iemand is die niet in contact met mij wil zijn om mijn blogs.
Het is nu wel genoemd  :/
Maar afijn... om verder gedoe voor te zijn, de actie om de blogs off-line te zetten en nieuwe blogs lekker on-line.
Misschien heeft het ... ook aan het denken gezet en vraagt hij zichzelf nu wel af waarom hij zei dat ik een bord voor mn kop heb, ongevoelig ben, erg egoïstisch en confronterend voor anderen.
Als ik  mijn blogs terug lees, lees ik nergens waar die beschuldigingen vandaan komen en lees ik vooral de confrontatie met mijzelf.
Dat is immers de reden waarom ik dit blog ben begonnen.
Me, myself and I... schrijven over mezelf, voor mijzelf, naar mijzelf.
En dat dit confronterend is, jazeker!
Ga maar eens schrijven over jezelf en je weet precies wat ik bedoel
waarom alles on-line zetten?
Nou, ik heb geen geheimen en wat is er nou voor lol aan om te schrijven zonder lezers?
en het groeiend aantal lezers zet alleen maar aan tot meer schrijven.
En met zulke confrontaties heb ik ook weer leuke onderwerpen.  :)

Niet alleen met het vernieuwde bloggen worden mijn dagen gevuld, ik heb een nieuwe missie, afvallen!
Jazeker!
Ik moest Rocky even wegen en ging zelf ook even op de weegschaal staan en schrok me kapot!
Daar moet minstens 5 kilo vanaf!
Het laatste anderhalf jaar langzaam lopen met Menno, niet kunnen fietsen, veel zitten en gewoon dooreten tot veel (vr)eten aan toe is niet onopgemerkt gebleven... het is zichtbaar, voelbaar en we gaan er iets aan doen.
Niet meer snoepen, gewoon eten, meer fietsen en stevig lopen met Chenna, dat is mijn missie en hopelijk gaan die kilo's er weer af.
Ik heb al een start gemaakt, met Chenna lekker stevig lopen, zij loopt toch los ;)   en gister op de fiets naar de andere kant van ons dorp, toch 7 km met 10 kg bagage op de terugweg haha.
Nu voel ik dat wel, dus even een dagje rustig aan.
Die spieren van mij laten niet met zich sollen, rustig opbouwen en niet te gek doen is het advies.
Maar wel doen!
Mijn enige angst is dat ik mezelf weer tegenkom en toch weer minder kan dan ik van mezelf verwacht, maar tot dat moment gaan we er voor.
Even de angst opzij en gaan met die banaan.
We zien wel waar we eindigen  :D

Leven zonder masker: wat een feest!

Duidelijker kon de dag niet beginnen, een mail met de tekst 'leven zonder masker, wat een feest!'  en later op facebook een plaatje met de tekst,  'bij het schrijven van jou leven, laat niemand anders de pen vasthouden'...

Dit na aanleiding van een bezoekje van iemand gisteravond, die het nodig vond om mij min of meer te vertellen wat en waarover ik in mijn blogs mag schrijven.

Want mijn blog werd gelinkt met de naam van .... en daar waren ze niet blij mee. Zeker niet omdat er een sollicitatie was..

Hmmm, tjee... ja, daar heb ik nooit aan gedacht... de naam kwam in een blog voor, zodoende kwam mijn blog naar boven...

Aiii, nou, je naam mag er uit hoor, geen probleem.

Maar waarom?

Je wordt positief genoemd, wat is het probleem?

En toen kwam de aap uit de mouw....

Zoals ik schrijf... dat kan toch niet!

Weet je wel wie je allemaal pijn doet met je schrijven?  Weet je wel welke wonden je hierdoor open houdt?

Uhhhh, ja, maar voor wie is dat een probleem?

Het is mijn blog, het gaat over mij en over mijn gevoelens, mijn visie en tja... problemen.

Dat mijn problemen niet leuk zijn om te lezen snap ik, begrijp ik, maar hé, ze horen er wel bij hoor!

Door al die problemen ben ik geworden wie ik ben en sta ik eindelijk met twee benen stevig op de grond, zelfs als die keer op keer onder mijn voeten wordt weggeslagen.

Door dit voorval ben ik wel beter na gaan denken over wat ik schrijf, als ik dat al niet deed en ik kom tot de conclusie... ik had het niet anders gedaan.

Oké, zonder namen, dat was een lesje... maar de onderwerpen en hoe ik daar over denk?

Geen denken aan dat ik daar iets in wijzig.

Ik schrijf, ik blog en dat is wat ik doe.

Als iemand daar problemen mee heeft, moet die vooral niet verder lezen.

Is het te confronterend?   

Misschien moet je je eigen leven eens onder een loep leggen.. wat is er wat jou zo raakt dat je denkt mij te moeten zeggen wat ik wel of niet mag zeggen?

Ik denk dat het vooral een gevalletje was van 'tjee, ik dacht dat je een nietszeggend typje was', door mijn blogs ben ik ineens iemand met een mening.

En ja, een ongezouten mening soms, maar ook dat ben ik als je me echt kent... zo ben ik altijd al geweest!

Ik ga geen onderwerp uit de weg en verschuil me nergens achter. ik houd me vooral niet stil.

Niet in mijn blogs, wel als ik ergens op visite ben... dan wordt er niet gepraat. vooral doen alsof er niets tot weinig aan de hand is. Anders ben ik niet eens welkom  :/

Zo kom je ook af en toe voor verrassingen te staan ja.

Mensen.... het is nu eenmaal zo dat er wel iets aan de hand is en dat zet mij aan tot schrijven.

Jammer, dat dit nu zo opgepakt is en geen aanleiding was tot een goed gesprek... 

Mij zeggen wat ik moet doen werkt niet, heeft ook nooit gewerkt, al vanaf dat ik kind ben...

Ik ben wie ik ben, ik schrijf en houd geheel eigenhandig die pen vast...

Ik leef zonder masker en het is een feest!!

Ik zou zeggen, probeer het ook eens  :D

we vervolgen ons eigen leventje

Na de eerste hectische dagen belanden we in een heel ander vaarwater, dat van de zieke en de zorg en de onderzoeken....
Rocky kreeg ineens hoge koorts, was loom en wilde nauwelijks eten...
Buiten de tekenregen die hij uit het bos had meegenomen, was er niets te bedenken en eigenlijk kan het niet aan de teken liggen...
Die moeten langer op de hond zitten en ik had ze er binnen twee uur af.
Dus dan ga je verder terug denken....
Ja, hij loopt wel minder ver mee, is veel eerder moe maar hijgt niet echt als een malle...
Heeft rare, dwaze 'dingetjes'... zoals ver met zijn kop achterover staren... :/
en het dekken hè, wat niet lukt....
Is er dan echt iets aan de hand met hem?
Mijn gevoel zegt van wel, maar ik kan nergens duidelijk de vinger op leggen... heel irritant...
Dus komen we in de onderzoeken terecht.
Ontlasting, bloed, lymfeklieren en een tekentest voor de zekerheid....
pffffffft.... ik neem nog eens een klein hondje in huis 'omdat ik dat wel leuk vind voor erbij en omdat de buuf hem wil gebruiken voor het fokken'....  shit tzooi!

Maar goed, het is wat het is en we veranderen er weinig aan...
Behalve de gezondheidszorgen kan ik nu ook nog eens 2x lopen per uitlaatbeurt... een keer met Chenna en een keer met Rocky, want tja... Chenna moet wel lange rondes lopen natuurlijk...
(moet ik nóg met een kleine ukkepuk alleen over straat.... tis toch wat... hihi)

Maar buiten deze extraatjes begin ik eindelijk tot rust te komen... lekker de boel de boel laten, geen gedoe, niemand die me ergens aan houdt, niemand om rekening mee te houden....
Héérlijk!!!
En het weer is ook nog eens lekker... zonnetje, beetje wind, niet te warm, niet te koud,
Ook héérlijk!!

Ik ben laatst ook benaderd door 'Red de aarde', een organisatie die zich inzet voor beter leefomstandigheden voor allerlei dieren en zelf ook projecten opzet met bijen om mensen daar een broodwinning van te geven en bewust van te maken van het nut van dieren, zonder hun leefomgeving in gevaar te brengen.
Mij hebben ze gevraagd om hun teksten beter leesbaar te maken... veel werk is het niet, al moet ik me wel inlezen om bepaalde zinnen beter te kunnen formuleren of van alleen een feit een verhaal te kunnen maken.
Een leuke uitdaging dus, met dierwelzijn in het oog, dus wel aan mij besteed...
Al ben ik het niet met alles eens wat er op de site staat, maar mijn mening is niet belangrijk, die mag ik hebben als ik die maar niet in de teksten verwerk haha.

Dus rust is er, maar stil zitten niet!
Helemaal goed!!