pffffft, de asperine maar verhoogt, naar 2 per dag, zo kunnen we tenminste weer wat...
we moeten deze periode maar ff doorbijten...
het is niet anders

intussen is Cross weer thuis gekomen van zijn logeerpartij, dus weer een extraatje overdag erbij, dat vind ik wel lekker...
hij is gewoon dezelfde Cross als altijd dus we kunnen ook gewoon verder waar we gebleven waren, dat is wel heel fijn!
Menno begon het net weer leuk te vinden om een doelgerichtere taak bij mij te hebben, maar ik ben van plan om hem ook vaker mee te nemen... hij is tenslotte mijn eigen hulphond! dat moet hij ook niet vergeten!
hij heeft wel iets te veel genoten van zijn huishonden leventje ;)
Dus tja, nu steken we hier weer energie in, zo komen we nooit verder met schrijven of het luisterboek...
hahaha... geduld is en blijft een schone zaak.

we nemen elke dag zoals die is, proberen er genoeg actieviteiten in te proppen en te genieten van het moment... en er zitten héél veel momenten in een dag!

over Cross hoor ik alleen maar superleuke berichten... wat is dat mooi om te horen en wat ben ik blij dat ik het mag meemaken!
dat doet mijn hondenhart zooooo goed!
als een hond die bij mij in opvang is op zijn eigen plek mag komen is het mooiste wat er is... nog mooier als je eigen hond hebben :)
het is nog wel even spannend of Cross ook daadwerkelijk op zijn logeer adres blijft, het hangt van een aantal factoren af, maar dat ligt ver buiten bereik van hond en baas...
we gooien er een hele hoop positieve energie in, dan kan het toch haast niet meer mis gaan!

aan mijn lijf kan ik goed merken dat er (weers)veranderingen zijn... alles doet me zeer :(
mijn handen en benen zijn het ergst.
ik wil de ibuprofen afbouwen want  tja, die zijn wel slecht voor je maag... en ik gebruikte ze toch aardig veel.
de afbouw naar 200mg per dag ging redelijk, maar nu alleen op een aspirine of paracetamol gaat het niet echt goed.
de nachten slaap ik licht, ik voel weer pijn bij het draaien en dat gaat de hele nacht door...
dus overdag komt er maar weer weinig uit mijn handen.
ik blog wat, ik doe de noodzakelijke dingetjes in huis, maar alles doet zeer en vreet energie.
echt niet leuk meer.
en ik wil zo graag iets doen!
maar ik weet niet wat!
geen energie om te schrijven, daardoor ook geen inspiratie dus doe ik maar wat...
bloggen kan gelukkig altijd, dat is niet meer dan je gedachten op papier zetten... jaja, ik blijf het zo zeggen :)
toch nog een beetje schrijf en hersentraining haha.
maar ik vind er maar niets aan, lange werkeloze dagen... bah...

en we gaan van het ene naar het andere leuke bericht...
onze hulphond in opleiding, Cross, is al een paar dagen aan het logeren en dat gaat zoooo goed!
ik ben er helemaal blij en ontroert van...
ons ventje, met wie we zoveel hebben meegemaakt..... en zijn kans om als hulphond aan het werk te gaan steeds kleiner werden, doet het nu heel goed op zijn logeeradres.

in huis is het wel even wennen... nu loop ik alleen met Menno in de vroege ochtend en dat is van het ene uiterste naar het andere. drukke Cross is niet te vergelijken met de lome Menno.
ze doen allebei alles op hun eigen manier, maar er zit een wereld van verschil in welk tempo ze dat doen!
maar ik heb niet voor niets Menno als mijn hond en ik voel me er prima bij... lekker relaxed  :D

Chenna mist Cross het meest, ze konden superleuk spelen!
Nu haalt Chenna allerlei ondeugd uit, ze mist duidelijk het speelmoment en ravotten.
Menno laat zich soms wel even overhalen, maar niet zoals Cross het kan...
tja, ze zal er aan moeten wennen ;)

ik ben dus nu vooral bezig met puppy opvoeden en mezelf weer in een ritme krijgen met 2 honden.
maar ik kom ook genoeg toe aan mijn rust hoor...
maandag was ik op pad naar de verjaardag bij Jannie
en met Hilde en haar kat nog naar de dierenarts,
dinsdag Cross op zijn logeeradres gebracht en meteen maar een leuke zinvolle middag van gemaakt
woensdag weer met de kat naar de da...
maar verder heb ik weinig uitgespookt
het komt wel weer... het ritme....
alhoewel... Cross komt over een paar dagen ook weer terug natuurlijk!  hahaha, kan ik weer een nieuw ritme gaan zoeken
ach ja, we moeten ons gewoon even aanpassen en daar neem ik lekker de tijd voor...

het luisterboek kan ik alleen doen als er stilte is in huis en ik me niet te moe voel, want dat hoor je aan mijn stem.
het is wel heel confronterend om jezelf je eigen verhaal te horen vertellen... maar héél leuk om te doen!

hahaha, ik kan het laatste bericht bijna gaan herschrijven  :)
de Aloë heeft volgens mij toch een bijwerking... een opgeblazen vol gevoel in mn buik waar ik de laatste weken flink last van heb...
ik eet veel minder, maar voel me veel dikker... dat klopt niet...
de rampen en steken in mn benen zijn er ook weer nu het weer frisser is buiten
en de rust, lekker lui met mn neus in een goed boek uhhhhh... ik heb weer een leuke bezigheid!

ik moest afgelopen week naar de arbeidsdeskundige en tja... ik doe nog wel erg veel hè... ik zit niet stil, vermaak me snel met foto bewerken, schrijven etc.
of ik daar geen inkomen mee kon krijgen?
uhhhh, nou, dat wordt wel moeilijk, ik heb nl. nergens voor geleerd en dat is vaak een eerste vereiste.
tja, dat zag ze zelf ook wel in... maar als vrijwilliger zou het wel wat voor mij zijn...
ach ja, dat zou kunnen...
maar ik werk toch liever voor mezelf dan...
hopelijk ga ik die kans dus ook krijgen van de gemeente en gaan ze me geen verplichtingen opleggen...

intussen ben ik er wel door wakker geschud en heb me weer eens verdiept in het luisterboek...
neef Chris heeft me geholpen aan een supergaaf geluidsprogramma, waar ik nu wel met de microfoon stemgeluid op kan nemen.
de bestanden kan ik op mp3 zetten... dussss, heerlijk aan het prutsen hiermee.
enige nadeel is dat het op mijn oude laptop staat, die als hij langer aanstaat, vastloopt of er mega lang over doet

het eerste stukje staat al kaar, nu heb ik alleen problemen met het opslaan en overzetten... hij zet het hele bestand op de externe schijf, waarvandaan ik het weer op de nieuwe laptop zet en af kan spelen.
Maar nu heeft ie maar een deel overgezet!!  pfffffft
prutsen,prutsen,prutsen.... ach ja...

en natuurlijk breken die betere tijden meteen al weer aan...
ik voel me steeds minder bedrukt, ik slaap ook beter nu het minde warm is dusssss.... weg met het geklaag!!
er is genoeg om blij om te worden  :D
lekkere  muziek, honden die zich prima gedragen, Cross die heel, heel misschien een eigen plekkie gaat krijgen!!
allemaal leuke vooruitzichten
dat het met het schrijven even wat minder gaat is niet zo belangrijk... dat komt wel weer...

de pijn in mn schouders wordt ook steeds minde, ik gebruik nog aar 1 pilletje met de halve dosering. nog even en het hoeft helemaal niet meer en heeft de aloë alle werking overgenomen.
kost wat meer, maar je krijgt er dan ook wel heel veel voor terug... zonder bijwerkingen!!

ik heb nu gewoon ff mijn vakantie, met Alicia en pup en mijn 2 mannen en vooral een goed boek :)

life ain't bad

je hebt van die dagen dat gewoon alles niet loopt zoals je wilt dat het loopt....
en zo'n dag is vandaag...
opzich gaat er niets mis, alles loopt gewoon, maar toch eigenlijk niet...
ik voel me zwaar, niet fit, weinig puf...
pfffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffft... ik wou dat het anders was!

ik heb behoefte aan vrolijkheid, onbevangen gieren van het lachen.... maar het komt niet van binnenuit...
er zijn genoeg leuke, lachwekkende momenten maar meer als een glimlach krijg ik niet op mn gezicht
zo waardeloos...

ja ik ben moe, ja ik heb pijn... maar dat hoeft toch niet zoveel invloed te hebben??

ik ben niet sjagereinig... maar meer timide, emotieloos... bahbahbah :(

ik wil iets doen, maar ik weet niet wat...
ik wil met de honden naar het water... maar er is blauwalg, de pup kan niet mee en op de plekken waar we wel zouden kunnen zwemmen mogen geen honden komen.... grrrrrrrrrrrrrrr
of we moeten ver reizen dat is met de warmte ook niet fijn, plus dat ik nauwelijks geld heb om de benzine te betalen en dan is het daar waarschijnlijk ook weer heel druk met andere honden en dan heb ik met 2 labs die niet altijd vriendelijk zijn naar andere honden ook dat probleem nog eens...
dan wordt het voor mij alsnog minder leuk...

het is gewoon een dag dat niets is wat het is en toch ook weer wel...

morgen is gelukkig weer een nieuwe dag :)

afgelopen maandag een gesprek met de huisarts gehad... ik had een klacht ingediend omdat ik mij niet serieus genomen voel, wat mijn pijnen betreft.
zeker niet nadat ik met de 'frozen shoulders' met een antidepressiva naar huis werd gestuurd.
ik was op zijn zachts gezegd, niet erg blij...
zeker niet omdat er ook nog eens een rekening van de medicatie achteraan komt waar ik dus alleen maar ellende van heb gehad...
Ik voelde me best opgelaten... hij doet tenslotte ook alleen maar zijn werk en misschien had ik mijzelf wel helemaal verkeerd aan hem geuit...
Maar aan de andere kant stond ik ook wel achter mijn klacht...

De huisarts was gelukkig begripvol en nam daarmee voor mij de grootste druk weg...
Ik had hem in de eerste mail ook gezegd dat ik pijn door het hele lijf had... dat had ik ook!... daarom zocht hij naar een pil die alle pijn weg zou moeten nemen.
Hij nam mij zeker wel serieus maar kon erg weinig voor mij doen.
Afijn, we zijn dus beiden gefrustreerd dat we weinig kunnen doen en zeggen het niet hardop...
Gelukkig is dit  nu uit de wereld en hopelijk gaan we dit ook merken.

Dinsdag had ik een gesprek met de verzekeringsarts van de gemeente...
ook al weer zo leuk... niet dus...
Al die domme vragen, doe je zelf je boodschappen? kun je de kraan open draaien? kun je jezelf aankleden?
Ja meneer, ik doe alles zelf, maar met pijn en veel moeite.
Mijn hele huishouden, mijn hele leven is aangepast zodat ik vrijwel alles zelf kan doen.
Gelukkig begreep hij het... pfieuwwwwww!
De vraag of ik een fles open kon draaien kon ik wel negatief beantwoorden... die krijg ik nauwelijks los en ik was inmiddels op mijn hoede... dus een resolute NEE!
En een kraan heeft een lipje, waar je je duim tegenaan kan drukken waardoor hij makkelijk te openen is.
Dus nee, ik kan niet elke kraan open krijgen.
Aan het eind van het gesprek was hij negatief over het vinden van passend werk... tja, dat weet ik na jaren zoeken ook wel...

Na deze twee spannende gesprekken kan ik me maar weer moeizaam opstarten en duik vooral lekker met mijn neus in een boek... e-book, wel te verstaan... want lezen in een gewoon boek lukt me ook niet meer zo best, die kleine lettertjes enzo...

Lekker weekje rustig aan, geen druk, lekker met Chenna en de Menno en Cross bezig houden is voor nu druk genoeg