zondag 26 november 2017

Het wachten is voorbij, de realiteit is er

Mijn huis is leeg... tenminste, zo voelt het nu even.
Vooral toen net de grote bank en de kast van kindlief weg waren... een kleine bank en een groot gat bleef over.
Had ik eerder gezegd dat het kleine bankje prima zat, die eerste avond kon ik mn zit niet vinden en vond dat ie maar zo snel mogelijk weg moest...
Maar de volgende dag was dat gevoel al weg en zat ik weer prima, haha... soms ben ik ook zo'n muts...
Het verschil van vol naar leeg huis was net even te groot waarschijnlijk...
Nu begin ik de ruimte wel te waarderen en creëer ik steeds meer ruimte.
Alle spullen die verhuist zijn geven mij ruimte om er andere spullen terug te zetten.
Aangezien kindlief haar uitzet in de kasten waren opgeslagen.
En zo kan ik een rommelkast leeg halen en die rommel achter een deurtje kwijt. uit het zicht.
Mijn geliefde 'oma stoeltjes' kunnen weer terug, met een vrolijke kleurprint om de kussens om de verandering maar eens door te zetten.
Een grote slaapbed voor de honden lag in de schuur, maar daar was het nu te koud en ik was bang dat het weer erin zou trekken, dus die maar naar binnen en ja hoor... dat wordt meteen zeer gewaardeerd.
Chenna ligt er languit op te snurken, als een ware diva!
Ayla doet het met een mand of op de grond... ik denk dat het voor haar te warm is ;)

En zo bedenken we maar heel rustig wat er nog meer anders kan, wat ik wil, hoe het kan...
Ik heb eindelijk eetkamerstoelen gekregen, daar ben ik héél blij mee!
Dank neef!!
Altijd fijn als iemand spullen weg doet en ik er nog wel wat mee kan!
Boven heb ik een kamer over met een logeerbed, altijd handig en nu kan ik ook de rommelkamer eens doorspitten. Wat moet blijven, wat kan echt wel weg en wat ligt er eigenlijk allemaal??
Heel gestaag hou ik mezelf zo wel even bezig want ondertussen veranderd er aan de dagelijkse dingen niets
Ayla is een echt geweldig leuke pup en naast de wandelingen trainen we uiteraard ook gewoon door... niet bijster fanatiek, maar ze gaat wel mee waar ik heen ga.
Alleen tijdens het verhuizen van kindlief liet ik haar hier, benchtraining waar ze echt een hekel aan heeft. Maar ook dat hoort er bij. In een huis waar iedereen druk is en overal iets ligt is een pup niet handig..
En uiteraard is Chenna ook nog hier. Omdat zij een zeer gevoelige hond is moet alles eerst tot rust komen. Geen grote klussen meer bij kindlief, wat meer regelmaat en bovenal een veilige plek voor haar konijnen en valkparkiet... de eerste kennismaking ging op zn zachts gezegd niet zoals we gedacht hadden. Maar daar wordt al aan gewerkt. Ze krijgen een mooi grote verblijf en Chenna gaat er geleidelijk aan wennen dat ze een ander thuis krijgt.
Daar gaan we voor!
Als het echt niet gaat blijft ze hier... maar dat is niet de opzet.
Maar ja, soms heb je je maar aan te passen. Als ze het niet trekt om te verhuizen zullen we onze plannen wel moeten wijzigen. Maar dat is ons noodsenario...

Voor nu voeren we de wijzigingen heel rustig en subtiel in, zowel in huis als richting het verhuizen... het komt goed! Hoe dan ook!