en we gaan door....

Ja, zo is het nu wel een beetje...
De wekelijkse prik B12 zou iets toe moeten voegen, dacht ik, maar helaas... ik merk geen verschil.
ik ben nog steeds moeier dan moe, heb nergens zin in, slaap weinig maar ga wel gewoon door...
Want wat moet je anders...
Het warme weer maakt het er allemaal niet beter op, nu beginnen mijn benen ook meer zeer te doen en omdat het 's morgens en 's avonds afkoelt zijn mijn handen/ polsen ook weer onbetrouwbaar.
Maar ach, we gaan gewoon door!
Want ondanks dat is het verder gewoon leuk om bezig te zijn.
De honden doen het super! Laika is gewoon Laika, een heerlijke muts!
Chenna is gewoon Chenna en in huis steeds meer volwassen, buiten de gewoonlijke draak met vreselijke golden eigenschappen...
En Malina, owwww Malina... je bent een ware topper!
Trainen met haar is gewoon geweldig!
Wat doet ze het goed en wat kan ik van haar genieten.
Alleen het loops zijn mag van mij wel over zijn, de hormonen houden goed huis... Chenna heeft Rocky zn werk over genomen en denkt aan puppies!
Hahahaha, oftewel... ze zit steeds op Malina :/
Nog een week, en dan zou het over moeten zijn...

Verder verspil ik tijd aan chatten op een datingssite... ach ja... je moet wat over hebben om een onderwerp te hebben om over te schrijven, maar het is echt mijn ding niet.
Wat een gelul over niets, wat een zielige mannekes die een vrouwtje zoeken...
Maar, zoals altijd zit er wel iets leuks tussen en die proberen we dan maar wat verder uit... je weet het maar nooit hè ;)
En het is een gratis site, ook heel belangrijk! haha

Dus zo komen we de dagen door... gewoon lekker door gaan, alles komt zoals het komt en soms geven we iets een kans en zien we wel hoe het verder loopt ;)

soms blijven de herhalingen gewoon herhalingen...

Het was weer eens een waardeloze en vooral zeer lange nacht... oftewel een slapeloze nacht... ach ja, die heb ik soms. Gewone tijd eruit en we komen de dag wel weer door.

Ik loop dus met een redelijk duffe kop met Chenna en Laika over het loslooppad als de irritante bordercollies en een mega irritante, achterbaks van achter bijtende kruising aan komen lopen... shit, denk ik...
Gister had die kruising Chenna in de billen gehapt, net voor ik hem weg kon schoppen... niet hard hoor en de eigenaar die 10 meter verderop liep maar zeggen dat ie niet beet... zucht...
Afijn, vanochtend was ik sneller en weet dit te voorkomen... krijg ik me toch een lading ellende naar mn hoofd geslingerd!
Ik zou geen honden mogen hebben! Ik ben een waardeloze hondenbezitter! Dat ze mij honden laten trainen! Hij zou de school wel eens bellen!
Ik was een beetje overdonderd, maar wist hem nog te vragen of hij het nummer moest hebben..
Kolere zeg.... wat een lul!  een andere benaming heb ik niet voor hem.
Zijn loslopende hond, bijt mijn aangelijnde hond en ja, ik bescherm mijn hond...
Deze bordercollies hadden een jaar eerder al eens achter Chenna aangezeten, Chenna in paniek en de eigenaren doen alsof er niets aan de hand is.
Wat moet je in vredesnaam met zulke mensen... zucht...
De eerstvolgende keer dat ik ze tegenkom hoop ik dat ik Malina mee heb, die weet wel raad met billenbijters... al is dat weer heel erg slecht voor haar socialisatie :/
Maar goed... het is weer zo'n ***opmerking waar ik echt niet weet waar ze op gebaseerd zijn..
behalve het gekrenkte ego van een ander kan zoiets verzinnen en uitkramen volgens mij...
Waarom, waarom is iemand zo boos op mij?

Verderop lagen gratis pompoenen, wat een heerlijke verrassing op de vroege ochtend, dank je wel!
Dat maakt de dag weer goed.
En ook een blog die ik heb gelezen, van iemand die de doffe blik in haar ogen in haar spiegelbeeld zag, door opmerkingen van anderen veranderde door zichzelf even toe te spreken en zodoende de doffe blik uit haar ogen kreeg en weer een sprankel zag!
Ja, dat kan ik ook!
Weg met het gezeur van anderen, zeker als ze er niet toe doen en lekker gaan doen waar ik goed in ben... honden opvoeden!! hahaha
Geen betere spiegel als Malina!  3 weken geleden kwam ze binnen als een zeer schuchtere, angstige hond. Niet zindelijk, kende helemaal niets. Behalve aan de riem lopen, dankzij Vom Falorie!
Nu is ze zindelijk, vind haar rust in huis, is buiten vrijwel nergens meer bang voor, ik kan haar overal aaien en ze komt zelfs al voor een aai. Gister ging ze spontaan op haar rug liggen om op haar buik geaaid te worden... Ik sta paf, maar hier haal ik meer dan genoeg vertrouwen uit.

Het warme weer gooit een beetje roet in het eten... ik kan er echt niet tegen...
Gelukkig had ik een afspraak met de buurvrouw voor vandaag al afgezegd, het was gister al warm, vandaag nog warmer en ik zou eigenlijk met haar mee naar therapie.. ze heeft haar enkel gebroken dus tja, zelf autorijden zit er niet in. Maar met deze hitte voor mij ook niet!
Ze snapte het gelukkig en heeft een andere oplossing gevonden... ik kan me met een gerust hart in huis, achter de gesloten gordijnen verschuilen vandaag ;).
Rocky is bij mijn ouders, aangezien Malina loops is en de hormonen op die manier wel erg op de proef gesteld worden en heeft het daar prima naar zijn zin. Geen zorgen over hem!
Even met de honden naar buiten, daarna lekker gordijnen dicht, zonnetje buiten, boek erbij en niets doen.. deze dag gaat ook wel weer voorbij...

we gaan lekker!

Met de komst van Malina kreeg ik weer een doel, ik ben weer bezig met iets wat toegevoegde waarde heeft.
Nou hebben de andere honden dat ook natuurlijk op hun manier, zelfs Rocky, de kleine zeikerd... jaja, nog altijd zo af en toe en altijd te vaak tegen de stoel aan pissen bij elke verandering die hij niet kan bolwerken... Maar het daadwerkelijk bezig zijn met een hond die nog veel moet leren blijft toch de leukste hobby die ik heb.
Of ze nou geleide-hulp-of huishond gaat worden is voor mij niet belangrijk... als ze maar vertrouwen en regels meekrijgen en zich weten te gedragen zodat een ander haar een mooi verder leven kan geven.
En Malina maakt grote stappen, ze doet erg haar best en is echt een lieverd. Dat maakt het werk nog mooier.
Maar naast de komst van Malina was er nog een verassing, die ik pas bevestigd kreeg toen ik toegezegd had dat Malina mocht komen... onze Laika is weer thuis!
Dat was sneller dan we verwacht hadden, maar zeker niet minder welkom en tja... dat dit nu samenvalt met de komst van Malina... ach, ik moet sowieso vier keer per dag twee keer lopen of die ene keer dan met twee of met drie honden is, dat maakt mij niet uit.
Malina kan sowieso niet samen met de anderen... een keertje met Rocky, dat wil wel, maar liever gewoon met haar alleen.
En zo zitten we nu dus met drie dames en onze meneer, die overigens niets met die doodenge herder te maken wil hebben... tot ze loops wordt waarschijnlijk  :/
Een mooi roedeltje, een rustig roedeltje, al moet ik de jeugd nog wel af en toe zeggen dat ze van elkaar af moeten blijven. Maar het is goed te doen en ik heb er lol in.
Vanmiddag liep ik met Malina met haar Vom Falorie dekje langs het speelveld en de winkels en dan besef ik weer wat ik het afgelopen jaar miste... mensen vinden het mooi als je zo bezig bent met een hond!  Tenminste, de reacties naar mij toe zijn allemaal heel positief!
Waren ze altijd al, maar nu valt het me het weer op.
En positieve reacties maken mij ook weer positief :D
Er zullen altijd zeikerds bij zitten, maar die gunnen we geen aandacht.

Over mijn vermoeidheid en alle andere klachten kan ik kort zijn... geen verbetering en nee, de extra wandelingen hebben er weinig mee te maken... ik doe naast het wandelen gewoon nog minder als voorheen. Wel werkt mijn dieet, daar ben ik heel blij mee. Geen buikklachten meer en het kleed nog mooi af ook ;)
Kortom... life is goooood... als de nachten maar in slaap doorgebracht kunnen worden, dat scheelt de wereld!

tijd voor mezelf? of heb ik teveel gewenst?

Soms gaan de dingen heel anders dan je verwacht.
Vorige week was Cross hier te logeren en met de vermoeidheid en de terugval daarin dacht ik weer helemaal terug te moeten met mijzelf en mijn lijf... maar het loopt allemaal even anders....
Die terugval was gelukkig niet heel erg en met het stoppen met fietsen voelde ik me eigenlijk wel weer, voor mijn beleving, redelijk goed.
Maar toch wilde ik het fietsen wel weer oppakken. Maandagochtend naar de huisarts en dinsdag naar het centrum voor een boodschap, maar toen was ik het eigenlijk al wel weer zat.
Fietsen is gewoon niet goed voor mijn energie, ik voel me er gewoon niet beter van. Dat is niet nu ineens, dat is al jaren zo... opbouwen en uitvallen nemen behoorlijk toe zolang ik met fietsen bezig ben, maar ik zie dat altijd pas achteraf.
Maar gelukkig kwam mijn redding via de mail...
Saskia vroeg mij om een jonge herder te socialiseren, voor waarschijnlijk de komende 3 maanden.
Jippie!  Daar zeg ik geen nee tegen natuurlijk!
Ze moest alleen nog geröntgend worden en als ze goed was werd ze meteen doorgebracht hierheen.
En zo stond John hier donderdag op de stoep met Malina, vanaf nu in opleiding voor blindengeleidehond.
Uiteraard is de eerste dag alles nieuw en spannend, ze wil niets en tegelijk van alles, dus we laten haar maar een beetje.
Behalve met Chenna en Rocky, die moet ze negeren, maar aangezien Chenna en Rocky weinig lol hebben in haar is dit al snel het minste probleem.
Een eerste dag is altijd moeilijk, maar 's avonds ligt toch alles in rust en kan ik gewoon mn tv programma kijken ;)
De dames en heer lijken het prima te vinden zo met elkaar.
En ik?  Ach, als ze zich zo makkelijk aanpassen heb ik weinig te doen.
Alleen alle uitlaatrondes twee keer, want Malina samen met de anderen? nee, die uitdaging is niet leuk en Malina heeft alle tijd en rust nodig tijdens haar wandelingen.
Dus zo kan de fiets weer in de schuur blijven en lopen we weer lekker rond, als vanouds met de een een rondje wandelen, met de ander lekker trainen.
Ik heb weer een doel en dat geeft meer energie dan B12 prikken of fietsen ooit kunnen doen!
En dan is er nog een verrassing, maar daarover hebben we het een andere keer :D

Uiteraard hou ik de groei en nieuwtjes rond Asjeh-Meh-Nouh ook nog een beetje bij.. die kleine kerel had met 8 dagen de ogen al open!
Nou zijn shih tzu's vlot, met normaal 12 dagen, maar dit slaat alles!
Hij groeit en de fokster is idolaat, zo mooi als zijn bouw is en een prachtige rode kleur... ik zie sowieso niets moois in een shih tzu maar het maakt me niet minder trots op Rocky, die schijnbaar een goeie stempel op z'n kids zet.
Ik kan niet wachten tot dit ventje gaat lopen, rennen en spelen!