Maar aan de andere kant schrijf ik sneller als ik iets van me af moet schrijven en als het zo lang duurt betekend het eigenlijk dat ik weinig of niets te zeuren heb haha
Maar nu dan toch maar weer eens wat proberen neer te schrijven.
Wat me nu al een tijdje door mn hoofd dwaalt is mijn eigen beeld van mezelf... en tja, das niet zo best...
Niet best omdat de jaren gaan tellen, het steeds minder fysiek kunnen en vol kunnen houden begint zichtbaar te worden...
Oftewel in de strakke zomer shirts is elke rimpel zichtbaar en door de zwaartekracht is de rimpel inmiddels een ware golf geworden whahahaha
Naja... laten we eerlijk zijn... het is echt niet alleen de zwaartekracht het is ook echt wel wat ik naar binnen schuif.
Ik let wel op wat ik eet maar dat betekend niet dat ik lekkere dingen laat staan, zeker niet als de lekkere losse winterkleding alles keurig verbloemd.
Maar met de eerste lekkere zondagen en de kast nog vol strakke, inmiddels tè strakke, shirts is het wel even slikken en weer doorgaan!
Ik kan moeilijk zwetend over straat omdat niemand mn zelf ontworpen nieuwe lijn mag zien!
Dus loop ik over straat met het gevoel dat iedereen mij kritisch bekijkt en vooral die golven rond mn heupen... ai, ai, ai... waar ben ik mee bezig!
Het slaat gewoon nergens op en ik ben zelf mn grootste criticus wat dit betreft... het wordt tijd dat ik daar eens mee op houd.
Ik ben wie ik ben en ik wordt nu eenmaal ouder en ik kan niet zoveel aan mn lijf doen als ik zou willen.
Lekker eten is gewoon een must... véél eten niet.
Dus een beetje nadenken wat ik op een dag eet zal wel lukken, verder moet ik gewoon mn zelfbeeld bijstellen.
Het is wat het is en nieuwe shirts koop ik dan maar een maatje groter, lekker los om het lijf.
Ik las het blog op 'hoe vrouwen denken' en voelde me meteen helemaal begrepen. Nix niet diëten, maar mn denken veranderen. Niet meteen eten als je er aan denkt maar netjes wachten tot de honger komt, dat het lichaam er om vraagt.
Hoe moeilijk kan het zijn!
Nou, best lastig als je lichaam niet gaat zeggen dat er wel eens wat te vullen is en je hoofd alleen nog maar kan denken 'ik wil eten'!
Je moet toch ook om de pitamientjes denken hè.
Maar zorgen dat de kasten leeg zijn en je in de winkel je verstand erbij kunt houden werkt.
Ik ben nog net niet erg genoeg om speciaal voor de lekkere hap naar de winkel te rennen.
En lang leve mn slechte geheugen, als ik in de winkel ben en aangesproken wordt omdat Ayla zo ontzettend mooi en lief is, weet ik alleen nog te bedenken wat ik voor avond eten mee moet nemen.
Zo moet het wel te redden zijn...
Dus niet! grrrr.... toch weer een zwak moment en ik neem chocola mee
Ach tja... dan ook maar chips...
Errug!!!! hahaha
Naja, nieuwe week nieuwe kansen.
Als de zomer voorbij is en de alles bedekkende kleding weer zonder problemen aan kan zal ik wel gewend zijn aan minder kopen... en mn golfjes... of ik ga dan lekker los.
Ondertussen genieten we van de voordelen van het ouder worden :p
